هوش مصنوعی: عشق، ای رهبر نماز، عقل گمراه را به سوی نماز هدایت کن.

هوش مصنوعی: در میان افرادی که جذابیت و زیبایی خاصی دارند، هیچکس به زیبایی و دلربایی تو نیست.

هوش مصنوعی: ای کاش به وصال تو برسم تا از دست هجران و دوری ستمگر نجات یابم و فریاد برآورم.

هوش مصنوعی: بر لب من خشکی و سوز و سردی است، به من لطف کن و با نگاهت، دلسوزی و شفقتی به من عطا کن.

هوش مصنوعی: در این بیت، به این موضوع اشاره شده که در عین حالی که در مسجد، درهای عبادت و دعا بسته شده، اما در میخانه و لذت‌های دنیوی باز است. این بیان نمادی است از رویگردانی از عبادت و تمایل به خوشی‌های دنیایی. به طور کلی، تصویرسازی می‌کند از تضاد میان معنویت و لذت‌های زمینی.

هوش مصنوعی: در اینجا به ارتباط نزدیک و دل‌نشین با زیبایی و عشق اشاره می‌شود. دعوت به شادمانی و نوشیدن شراب گلگون در فضای دلنشین وصال، احساس لذت و سروری را تداعی می‌کند. به نوعی، اشاره به جشن و سرور و بهره‌مندی از زیبایی‌های زندگی دارد.

هوش مصنوعی: وقتی قد و قامت زیبای انسان‌های خوب بلندتر شد، جلوه‌ای از درختان سرو و صنوبر به چشم آمد.

هوش مصنوعی: ما از جامی سرخ رنگ و زیبا می‌نوشیم که همچون یاقوت سرخ می‌درخشد.

هوش مصنوعی: عاشقان و می‌نوشان را با زیبایی و جذابیت خاص خود، چیزهای خوشمزه و دلپذیری مانند بادام و شکر هدیه می‌دهد.

هوش مصنوعی: گفتم نماز را چند بار به شما یادآوری می‌کنم و دوباره این یادآوری را تکرار می‌کنم.

هوش مصنوعی: بسیاری از دُرّ و گوهرها وجود دارد که از قلم بیرون آمده و نورانیت دارد، اگر تو واقعا خواهان یافتن گوهرهای ارزشمند هستی.