گنجور

شمارهٔ ۹۵

لب شیرین تو که هست ملیح
عالمی کشته و کند ترویح
از سپهر جمال خورشیدت
همچو ماه رخت نتافت صبیح
گشته کروبیان قدسی را
ذکر تقدیس تو بجان تسبیح
هر نفس از زبان دل شنوم
نام نیکوی تو بقول فصیح
روح ما را مفرح یاقوت
بس بود لعل تو پی تفریح
تکیه کرده ببارگاه فلک
تا شده خاک درگه تو مسیح
کس چو نور علی نداده نظام
کشور نظم را بدین تنقیح

اطلاعات

وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

لب شیرین تو که هست ملیح
عالمی کشته و کند ترویح
هوش مصنوعی: لب‌های شیرین تو، چنان جذاب و دلربا هستند که همه‌ی جهانیان به خاطر آن‌ها شیفته و دلبسته شده‌اند و از زیبایی آن‌ها سرمست و شاداب هستند.
از سپهر جمال خورشیدت
همچو ماه رخت نتافت صبیح
هوش مصنوعی: از آسمان زیبایی‌های تو، چهره‌ات مانند ماه درخشان می‌تابد.
گشته کروبیان قدسی را
ذکر تقدیس تو بجان تسبیح
هوش مصنوعی: ملکوتیان و فرشتگان الهی به یاد تو مشغول تسبیح هستند و در حال ستایش تو هستند.
هر نفس از زبان دل شنوم
نام نیکوی تو بقول فصیح
هوش مصنوعی: هر لحظه از دل می‌گوید که نام نیکوی تو را با زبان فصیح و روان می‌شنوم.
روح ما را مفرح یاقوت
بس بود لعل تو پی تفریح
هوش مصنوعی: روح ما به خاطر زیبایی و درخشندگی لعل تو شاداب و خوشحال می‌شود، و نیازی به چیز دیگر برای خوشی نداریم.
تکیه کرده ببارگاه فلک
تا شده خاک درگه تو مسیح
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به حالتی اشاره می‌کند که آرزوی کسی به قدری بزرگ است که به آسمان تکیه زده و به دنیای معنوی و حکمت نزدیک شده است. این فرد با تمام وجود به درگاه خداوند توجه کرده و از خاک و دنیای مادی فاصله گرفته است. به نوعی می‌توان گفت که او به دنبال نجات و رستگاری است، مانند مسیح که به عنوان نجات‌دهنده شناخته می‌شود.
کس چو نور علی نداده نظام
کشور نظم را بدین تنقیح
هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند علی نور و روشنی‌بخش به نظم و ساختار کشور نداده است.