هوش مصنوعی: کوی معشوق، مانند بهشتی زیباست و نمی‌توان به خوبی وصف زیبایی‌های آنجا را بیان کرد، چون رد پای او چنان با ارزش و دل‌انگیز است که نمی‌توان به سادگی از گل‌ها و گیاهان آنجا صحبت کرد.

هوش مصنوعی: به قدری زیبایی و ظرافت در خطوط نوشته شده به دست او وجود دارد که نمی‌توان وصف گیسوان معطرش را با مشک ختن مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: به خاطر شرم و حیا، گلشن آنقدر در عرق خود غرق شده که اگر بخواهی آن را به بهشت ببری، نمی‌توانی از آن چیزی بگویی.

هوش مصنوعی: در اشک‌های من ارزش گوهر بدخشان شکست، زیرا چشمانم به خاطر درد و غم پر از خون شده است و نمی‌توان درباره یمن سخن گفت.

هوش مصنوعی: آه که تنها با دل پرنده‌ام می‌توانم به بهشت روح بروم و فقط از سخن لب آن غنچه می‌توانم بگویم.

هوش مصنوعی: وقتی دل به زیبایی و سحر زلفش سپردم، دیگر نمی‌توانم درباره وطن و خاطراتم در حضور او صحبت کنم.

هوش مصنوعی: در مجلس او، مانند آینه تابش و روشنی وجود دارد و این نور بی‌پاسخ و بی‌نظیر است، به گونه‌ای که دیگر نمی‌توان از آن چیزی گفت.