هوش مصنوعی: اگر بخواهم به‌راحتی بگویم، قد و قامت تو چیزی ندارد که بتوانم درباره‌اش بگویم و اگر بخواهم برعکس بگویم، خط و خال ابروی تو هم چیزی نیست که بتوانم آن را نادیده بگیرم.

هوش مصنوعی: وقتی به خواب عدم فرو رفته بودم، در آن حال می‌گفتم که زیبایی سحرآمیز چشمان تو در واقع هیچ ارزش و وجودی ندارد.

هوش مصنوعی: دل به عنوان یک موجودیت، به ابروی تو که مانند محرابی است، توجه دارد و این ابرو برای آن همچون قبله‌ای است که در آنجا گرد آمده است. در حقیقت، در این مکان، همه چیز بی‌ارزش و بی‌معناست.

هوش مصنوعی: این همه بادی که بر گل صورت تو وزیده، فقط به خاطر حرکت رشته‌های موی توست و هیچ چیز دیگری در کار نیست.

هوش مصنوعی: عزیزم، زیر قوس زلفت که مانند کمربند پیچیده است، خال زیبای تو مثل جادوگری هندوستان است و بی‌هیچ چیز دیگری، تنها خودش جلب توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه باری سنگین بر دوشم بگذارند، گفتم که آن حلقه موی تو هیچ ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: در دل و چشم من، محبت و صفای نور علی مانند شعله‌ای تابناک است و همه این زیبایی‌ها از چهره‌ی تو نشأت می‌گیرد، در حالی که خودم هیچ چیزی نیستم.