هوش مصنوعی: وقتی که به عنوان خدمتکار دربار در آمدم، به دربانداری از حرم بی‌نوا تبدیل شدم و در خدمت یک سلطان غریب قرار گرفتم.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم از شادی و سپاسگزاری نعمت‌هایم بگویم در حالی که احساس غربت می‌کنم و مهمان سفره‌ای هستم که متعلق به غریبه‌ای است؟

هوش مصنوعی: آیا جایز است که شاه خراسان، در حالی که دلش به خاطر غم و اندوه می‌سوزد، بدنیا بی‌احترامی کند و خون دلش را بر دامن یک بیگانه بریزد؟

هوش مصنوعی: در آن روز، دل و دانش خود را با رضا به کسی سپردم و سر تسلیم را به فرمان او فرود آوردم.

هوش مصنوعی: من به خاطر بی‌کسی و دوری از وطن، به ستایش گل باغ پرداخته‌ام و حالا مانند بلبل، در گلستانی که غریب است، آواز می‌خوانم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که سرت به میدان غریبان نرسد، نمی‌توانی از قامت چوگان غریب آگاه شوی.

هوش مصنوعی: چشمانت را باز کن و نور امام علی را به وضوح ببین؛ زیرا آن نور می‌تواند چشم، دل و روح غریب تو را روشن کند.