هوش مصنوعی: شیخی به حالتی دچار شد که سه روز از خودش بی‌خبر بود.

هوش مصنوعی: شخصی که به دنبال درک عمیق تر معانی است، از استاد خود سوالاتی می‌پرسد و استاد نیز به طور روشن و واضح به او پاسخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: در زمین از شرق تا غرب را جستجو کردم، هم به سمت چپ و هم به سمت راست.

هوش مصنوعی: شاید روزی بتوانم فقر را به دست بیاورم، چون بدون فقر نمی‌توانم این قدم را بردارم.

هوش مصنوعی: در زمین نتوانستم جایی پیدا کنم که شایسته من باشد، بنابراین تصمیم گرفتم که به آسمان بروم و از آنجا بگذرم.

هوش مصنوعی: من از پایین‌ترین زمین تا بالاترین آسمان رفتم، ولی هنوز از فقر و تهیدستی خالی نیستم، مانند فرش که از آن بهره‌ای ندارم.

هوش مصنوعی: در حیرت و شگفتی غرق شده بودم و ناگهان خوابم برد، در آن لحظه حس غیرتم بیدار شد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که هنوز در این وضعیت هستم و ناگهان صدایی به من رسید که مرا به سوی آن گوهر و اصل وجودیم راهنمایی کرد.

هوش مصنوعی: دیدم یک نیرنگی بر بلندای طاق، و به آن گفتم که ای فقر، تویی که دارای چنین شکلی هستی.

هوش مصنوعی: اگر فقر را می‌پسندی، از آن طاق (منزل) بر گیر، تا در صورتی که خواستی ادعا کنی که فقیر هستی، واقعاً فقیر باشی.

هوش مصنوعی: دستم را دراز کردم تا چیزی را بگیرم، اما آن چیز بالاتر از دستم بود و من قد کوتاهی داشتم.

هوش مصنوعی: به خاطر دستیابی به آن مقام و مرتبه عالی، لباس‌های فاخر و زیبا را کنار گذاشتم و از معیارهای دنیوی فاصله گرفتم.

هوش مصنوعی: با اینکه تلاش‌های زیادی کردم، اما تا رسیدن به فقر فاصله زیادی دارم.

هوش مصنوعی: یک صدای دیگر به من نوید داد و راهی به سوی اصل و ذات خودم را گشود.

هوش مصنوعی: باید سر را در زیر پای کسی بگذاریم و به خاطر دین و دنیای خود، از خودگذشتی کنیم.

هوش مصنوعی: زمانی که خود را humble و فروتن می‌کنی و از خودگذشتگی نشان می‌دهی، در آن لحظه است که به تو نعمت‌های زندگی داده می‌شود.

هوش مصنوعی: سرت را پایین بیاور تا به فقر و نیازت آشنا شوم. اگر به خودبزرگ‌بینی و فخر فروشی ادامه دهی، به مشکلات بیشتری دچار خواهی شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که سرت بالاتر از پاهایت باشد، دامن تو به طراوت و زیبایی از آنچه که در روستای رعناتری دیده‌ای، برتر است.

هوش مصنوعی: فقر، نشانه‌ای از یکتاپرستی است و در این یکتاپرستی، پاکی را نمی‌توان در ترکیب آب و آتش یا یاد و خاک قرار داد.

هوش مصنوعی: در دل هر کسی دنیایی از آرزوها و خواسته‌ها وجود دارد، اما هیچ‌کس نمی‌تواند به طور کامل به یکتاپرستی و وحدت روی آورد.

هوش مصنوعی: به آنجا رفتم تا داستانی جدید بگویم و دل خالص خود را از این خرابی‌ها نجات دهم.

هوش مصنوعی: دل من در این غربت پر از ناامیدی شده است. نه من همچون ابراهیم هستم و نه مانند ایوب صبری دارم.

هوش مصنوعی: چند وقت می‌توانم به صبر ادامه دهم و تحمل کنم تا چه زمانی باید با ناراحتی و درد درونم زندگی کنم؟

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم عذاب جهنم را تحمل کنم، ای بخشنده، از گناهانم در پیشگاه خداوند بزرگ طلب آمرزش می‌کنم.

هوش مصنوعی: زندگی در واقع نوعی تلاش برای رهایی و دوری از درد و رنج است، و گرفتار کردن خود در عذاب و رنج، به معنای واقعی زندگی نیست.

هوش مصنوعی: هر آنچه که در این عالم خوف و وحشت می‌بینم، اگر خداوند بر بندگانش تسلط پیدا کند، مصیبت بزرگی خواهد بود.