هوش مصنوعی: من یاری داشتم که با صداقت و پاکی خود، هم مثل من دلش تلاش می‌کرد و به حقیقت نزدیک می‌شد.

هوش مصنوعی: نیشابور شهر پر رونقی است که مانند بهشت پر از حوریان به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: من دچار آشوب و بحران شدم، به خاطر زیبایی مجسمه‌ای که سال‌ها در عشقش گرفتار بودم.

هوش مصنوعی: پس از سال‌ها تلاش و کوشش برای دستیابی به آن، ناگهان متوجه شدم که به آن چیزی که می‌خواستم، رسیدم.

هوش مصنوعی: به او گفتم: ای کسی که مانند سرنوشت من سریع و ماهر هستی، در گفتگو با من زبانت را باز کن و به بیان احساسات و افکار خود بپرداز.

هوش مصنوعی: ای کاش دلت به حالم رحم کند و مرا درک کند، وگرنه جانم را بگیر و من را راحت کن، چون این وضعیت مرا به شدت آزار می‌دهد.

هوش مصنوعی: او با مهربانی به من گفت که آرام باش و صبر کن تا ببینی در نهایت چه اتفاقی خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: مدت‌ها در جستجوی تو بودم و امیدوار بودم که بالاخره پیدا کنم که کجا هستی.

هوش مصنوعی: بهره‌وری من برای رسیدن به خواسته‌هایم سامان یافته است و محبوب من یک شب برای دیدار با من قرار گذاشت.

هوش مصنوعی: شبی که قرار بود او را ملاقات کنم، به طور ناگهانی خواب بر من غلبه کرد و از خوشحالی نتوانستم بیدار بمانم.

هوش مصنوعی: دوست محبوب من وقتی به من نگاه کرد، عاشق دیوانه‌ای را دید که در خواب آرامی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: بر سر تخت خواب من نوشته شده و رفته است که ای عزیزم، ای عاشق، کی خواب خواهی رفت؟

هوش مصنوعی: ای خانه‌ی خوشبختی، که ویران شده‌ای، دیگر مرا در دنیای بیداری نخواهی دید و فقط در خواب می‌توانی مرا ببینی.

هوش مصنوعی: وقتی بیدار شدم، از جایی که بودم برخاستم، مردم را دیدم که از حسرت و ناامیدی رنج می‌برند پس از مدت‌ها امیدواری.

هوش مصنوعی: من برگه‌ای پر از احساسات خود را خواندم و اشک‌هایم را در گوشه چشمم ریختم.

هوش مصنوعی: بسیار ناامید شده‌ام که به نشانه‌ی آن، سرم را با جامه‌ای پاره پوشانده‌ام و از بختی که به خواب رفته و هیچ کاری انجام نمی‌دهد، افسوس می‌خورم.

هوش مصنوعی: اگر خواب نمی‌بودم، کارم به جایی رسیده بود، اما وقتی بیدار شدم، دیگر یارم نبود.

هوش مصنوعی: عمر محبوب بسیار کوتاه و پرجنب و جوش است، پس تا می‌توانی از لحظات شاد زندگی لذت ببر، زیرا این فرصت‌ها محدودند.

هوش مصنوعی: زندگی برای من همان معشوقی است که به خاطر او، همیشه حسرت به دل دارم و دستم را به علامت افسوس بر سر می‌زنم.

هوش مصنوعی: اگر هدف از آن به دست آید، که خوب است، وگرنه باید دوباره از پیشت دور شوم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که می‌خواهی از محبوب خود بگیر، ولی مراقب باش که به‌راحتی دور نشود و دیگر به تو برنگردد.

هوش مصنوعی: ناامیدی و حسرت من به پایان رسید و سرانجام خوشبختی به سراغم آمد، در حالی که قبلاً در خواب بودم و از این تغییر بی‌خبر بودم.

هوش مصنوعی: بخت و شانس به سراغم آمد، اما من در خواب بودم. او آرام و بی‌خبر است، در حالی که من در هیجان و آشفتگی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: مردی که از خودش سرپیچی کند و تلاشی کند تا نفس خود را بشناسد، چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: اگر خود را به خوبی بشناسی، می‌توانی موانع و زوایای پنهان خود را کنار بزنی.

هوش مصنوعی: پس از آن باید حق را با شناخت صحیحش بشناسیم، او همان کسی است که باید به او آشنا شویم.

هوش مصنوعی: این بیت به تفسیر رابطه نور و حقیقت می‌پردازد. در اینجا، نور به عنوان نماد حقیقت و دانش معرفی شده است. به نوعی اشاره دارد که هدایت و حقیقت به عنوان راهنمایی از سوی خداوند یا حقیقت مطلق به انسان‌ها می‌رسد. در واقع، بر این نکته تأکید دارد که درک و راهیابی به حقیقت به نور و روشنگری بستگی دارد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم داستان دیگری را تعریف کنم، باید بگویم که از پرسش‌های عجیب و غریب حیرت‌زده شدم.

هوش مصنوعی: یک روز کسی مانند من، که سرگشته و گم شده است، تصمیم گرفت بفهمد که راه درست کدام است و به من روی آورد تا از من راهنمایی بگیرد.

هوش مصنوعی: از سمت مشرق به سوی من اشاره‌ای کرد، بنابراین من خود را از آنجا بیرون آوردم.

هوش مصنوعی: دوباره نتوانستم تفاوت بین بالای دنیا و پایین آن را تشخیص دهم، حتی از سمت شرق و غرب، چون پرنده‌ای که همه‌چیز را می‌داند.

هوش مصنوعی: ترسا به من گفت و من پاسخ دادم که من از گروه ترساییان نیستم.

هوش مصنوعی: اگر مذهب مسیحیت به سمت ایمان واقعی تغییر کند، من نیز در کعبه، دچار تردید نخواهم شد.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم کجا باید بروم جز اینکه به سوی دوست نگاه کنم. برای من هرجایی که او باشد، همان قبله من است.

هوش مصنوعی: یک سمت از نظر من، شرق و غرب هیچ فرقی با هم ندارند. من مطمئنم که اگر تو هم صد درصد مطمئن هستی، پس جای تردید در این موضوع نیست.

هوش مصنوعی: روی او در عبادتگاه است، اما دلش در جایی دیگر مشغول است و در بازار، افکار و آرزوهای دیگری دارد.

هوش مصنوعی: برای قرب به خدا باید دل پاکی داشت و برای بهبود کارها و اعمال نیک، باید ریشه‌های خوبی را در دل کاشت.

هوش مصنوعی: اگر نیت تو خالص و پاک باشد، از هر جهتی که به هدف خود نظر کنی، هیچ نگرانی نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: اگر یک مرد با صداقت و خلوص نیت در کعبه باشد، نشان دهنده آن است که جهت و هدف او هر جا که باشد، مورد قبول است.

هوش مصنوعی: مردان حق، برایشان تفاوتی بین شرق و غرب وجود ندارد. من مطمئن هستم، اگر شک و تردیدی داری، این را در نظر بگیر.

هوش مصنوعی: جز این، دین دیگری ندارم. ای پروردگار، همین عقیده را نگه‌دار.

هوش مصنوعی: من، ای نیاز، در کنار سگ‌های کوی تو هستم و هرگز فراموش نمی‌کنم که چقدر به تو وابسته‌ام و چگونه باید به تو نگاه کنم.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که من به اندازه‌ای در عشق و احساسات تغییریافته‌ام که نمی‌توانم دیگربه این خوش‌بینی‌های بی‌پایه پرداخته و در مورد این محبت بزرگ چیزی بگویم.

هوش مصنوعی: من کی هستم که به خاطر تو در خلوت با تو نماز بخوانم و نیازی به این ارتباط داشته باشم؟

هوش مصنوعی: وقتی در دعا نام تو را می‌برم، بدنم از هیبت و عظمت تو به لرزه می‌افتد.

هوش مصنوعی: یادآوری تو باعث اشتباه است، زیرا دلم حتی برای یک ساعت هم از یاد تو جدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: با تو بهشت و خوشی، حالتی ویژه دارد، اما برای اهل معرفت، عبادت و ارتباط با خداوند وجه دیگری دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که توفیق و راهنمایی تو نصیب ما شد، از این دنیا به آزادی و استقلال دست یافتیم.

هوش مصنوعی: خداوندی که از همه چیز آگاه است، نواقص و اشتباهات ما را از دید دیگران پوشیده می‌دارد. همان‌طور که او خطاهای ما را پنهان می‌کند، ما نیز باید در برابر خطاهای دیگران چشم‌پوشی کنیم.

هوش مصنوعی: ما به لطف و رحمت تو اعتماد داریم و موفقیت خود را از تو می‌طلبیم، هرچند که ما گناهان زیادی داریم.

هوش مصنوعی: دست من محکم به رگ‌های حیات چسبیده و امیدوارم در مسیر عبادت و اطاعت توفیق بیشتری بدست آورم.

هوش مصنوعی: با تمام وجود و شور و شوق، به این مقام آمده‌ام تا زمانی که برگردم، داستانی را کامل کنم.

هوش مصنوعی: بار دیگر به اردبیل برگشتیم، آن سرزمین تاریک را ترک کردیم و از نابودی نجات یافتیم.

هوش مصنوعی: از مسیر کاغذگران خارج شدیم و به خاطر آن کوهستانی، به بیابان و هامون رسیدیم.

هوش مصنوعی: چند خانه و مکان دیگر ساختیم تا زمانی که به خوشی و راحتی برسیم.

هوش مصنوعی: به مانند شیر و یال، در باغ بهشتی روز و شب با جمعی در حال نوشیدن شراب بودیم.

هوش مصنوعی: دوستان و هم نشینان من بسیار باهوش، شوخ‌طبع و نکته‌سنج هستند.

هوش مصنوعی: شیرینی گفتار و قدرت بیان در هنرهای شوخی و مزاح هر کدام به حد کمال خود رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: دوستی که باایمان و ثابت‌قدم است، همچون تاجی بر سر من است و به اتحاد ما کمک می‌کند.

هوش مصنوعی: شیوه‌ی نشان دادن ارادت را پیش گرفت، که با توجه به رفتارم، خود را مرید من دانست.

هوش مصنوعی: روحی خالص و نیکو که به‌طور کامل نمایان است و در باطن و ظاهرش هیچ دورویی و نفاقی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من از خودم بی‌خبرم، زیرا زمانی که مرا از خودم دور کرد، گویی زمان مرا از من گرفت.

هوش مصنوعی: البته، این باد از فضایی متفاوت می‌وزد و پیوند ما به جایی دیگر مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: من در لحظه‌ای از زندگی آرامش را تجربه کرده‌ام، وقتی که زیبایی چهره‌ی شاداب را دیده‌ام.

هوش مصنوعی: من نسبت به حق و حقیقت مسئولیت دارم و فراموش کردن آن بی‌اهمیتی و کفر به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: یک هفته با او ارتباط داشتم و از دیدنش بسیار خوشحال بودم.

هوش مصنوعی: در مدتی که درگیر مشکلات و سختی‌ها بودم، سرانجام به نتایجی رسیدم که نشان‌دهنده‌ی اثرات منفی و بی‌توجهی به کارهایم بود.

هوش مصنوعی: هرچند که او مدتی در کنارم بود و حضوری داشت، اما هنگام وداع و خداحافظی، مرا به شدت اسیر خود کرد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که زندگی به‌گونه‌ای رفتار می‌کند که ابتدا احساس خوبی به ما می‌دهد، اما در نهایت به ما ضربه می‌زند و آسیب می‌زند. در واقع زندگی یا دنیا ممکن است در ظاهر شیرین و جذاب باشد، اما در حقیقت، ممکن است پس از یک دوره خوشی، ما را با مشکلات و سختی‌ها مواجه کند.

هوش مصنوعی: اگرچه سرنوشت من با احتیاط و تلاش همراه بوده، اما در نهایت، نتیجه‌ام به تلخی مشابه حنظل در عسل تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: ناخواسته و بدون برنامه‌ریزی، به سرزمینی آمدیم که اتفاقات ویژه‌ای در آنجا رخ داده است.

هوش مصنوعی: اردوی کوچ کرده به لطف خدا، به سمت قصر سقرلق، پادشاه رهسپار شده است.

هوش مصنوعی: فرمان از سلطان به آقا داده شد تا به عقب برود و فقط نوکران باقی بمانند.

هوش مصنوعی: ما از محل قنقور به خانه برگشتیم و صدای بانگ از آسمان به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: کارهای انجام شده به بهترین شکل ممکن است و دل‌ها با شادی و خوشحالی پر شده‌اند.

هوش مصنوعی: من مانند پرنده‌ای هستم که از قفس خارج شده‌ام. وقتی عاشق می‌شوم، احساس آزادی و رهایی می‌کنم.

هوش مصنوعی: بازگشت به وطن، همانند بازگشت جان به بدن است؛ یعنی این بازگشت احساس زنده شدن و کامل شدن را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: گشت و گذار در دنیا تجربه‌ی خوشایندی است، اما این لذت زمانی کامل می‌شود که با همراهی دوست یا همدمی شیرین باشد.

هوش مصنوعی: در سفر، نباید احساس ناامیدی کرد، به ویژه اگر مسافر بدون توقع و امید به چیز خاصی باشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد به گشت و گذار بپردازد یا به دعوت کسی به زیارت قبری برود، باید جدی و با هدف حرکت کند.

هوش مصنوعی: اگر انتخاب با خود انسان باشد، منزل و مراحل زندگی‌اش به خوبی و نیکی رقم می‌خورد.

هوش مصنوعی: اگر این‌چنین باشد، مسافر در سفر خود به آرزوهایش دست خواهد یافت و موفق خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر او سفیر نمی‌شد، نتیجه‌اش فقط رنج و درد و جان‌کندن او بود.

هوش مصنوعی: هر نوع پیشامدی دست به دست هم داد تا امکان سفر به عراق فراهم شود.

هوش مصنوعی: در دو موقعیتی که برایم پیش آمد، احساس خستگی و رنج بیشتری داشتم، اما در عین حال آرامش و راحتی بیشتری نیز تجربه کردم.

هوش مصنوعی: هر جا که انسان بخواهد در دلش آرام بگیرد، انگار که از شدت فشار و هیجان، کوه‌ها در حال سیل شدن هستند.

هوش مصنوعی: آرامش مرا چه زمانی ترک کردی؟ قسمت من را هم فرصت ندادیدی که آرامش یابم.

هوش مصنوعی: در حالتی بی‌قرار و ناآرام، توجه و تمرکز من کاملاً معطوف به صدای دلنشین و آرامش‌بخش کوچ است.

هوش مصنوعی: مردم از بس که منتظر وعده‌های آینده هستند خسته شده‌اند، به طوری که برای استحکام خیمه‌ها میخ‌هایی را محکم می‌زنند مانند کوه.

هوش مصنوعی: مرد باید به خاطر مشکلات و مصایب، مثل ایوب صبر و استقامت داشته باشد و در برابر ناملایمات تسلیم نشود.

هوش مصنوعی: ارزش و اعتبار انسان‌ها ممکن است در گذر زمان از بین برود و تحت تأثیر حوادث مختلف قرار گیرد، اینجا اشاره به دشواری‌هایی است که ممکن است در مسیر زندگی پیش بیاید و فرصتی برای آرامش و استراحت باقی نماند.

هوش مصنوعی: انسان در زندگی‌اش به دنبال ابزار و امکانات است و بدون داشتن این موارد نمی‌تواند به‌راحتی آرامش پیدا کند. تنها زمانی ممکن است به قضا و قدر راضی شود که در شرایط سخت و دشواری قرار گیرد و به مرگ نزدیک شود.

هوش مصنوعی: بسیار خود را در غم و اندوه غمگین نکن، زیرا اگر از دنیا روی بگردانی، دیگر به حقیقت و نعمت‌های واقعی دست نخواهی یافت و تنها در ظواهر فریبنده و بی‌ارزش غوطه‌ور خواهی شد.

هوش مصنوعی: زندگی دنیا پر از تغییرات و ناپایداری است، پس چرا مثل کرم که درون خود پیچیده شده، در نگرانی و دغدغه به خود بپیچیم؟

هوش مصنوعی: کسانی که در خواب غرور فرو رفته‌اند، هرگز نمی‌توانند مانند بیدارانی که از خواب غفلت خارج شده‌اند، واقعیت را درک کنند و از اشتباهات خود آگاه شوند.

هوش مصنوعی: وقتی می‌دانی که طمع و ولع می‌تواند انسان را درگیر کند و او را به بی‌راهه ببرد.

هوش مصنوعی: چنان که مردان بزرگ به جلوه می‌روند، تو نیز عزم کن و از جایت برخیز؛ اکنون وقت آن است که خود را از عذابی که در آن گرفتار شده‌ای، رها کنی.

هوش مصنوعی: اگر دلی نداری و از زندگی بی‌ثمر خود خسته شده‌ای، بهتر است از این سفر دل‌سرد کننده دست بکشی یا به خودت توبه کنی.

هوش مصنوعی: فرمانروای واقعی درون انسان، احساس و تمایلات دل اوست. هر تلاشی که بر خلاف خواسته‌های دل باشد، بی‌فایده و بی‌ثمر است.

هوش مصنوعی: دل مانند یک سلطان است و بقیه اعضای بدن مانند سربازانی هستند که به فرمان او عمل می‌کنند. هیچ کدام از اعضای بدن نمی‌توانند با سلطان، یعنی دل، مقابله کنند.

هوش مصنوعی: هر کس که نتواند از سرنوشت خود فرار کند، باید با تمام وجود در برابر او تسلیم شود و بگوید که آماده است جانش را فدای آن کند.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان طاقت دوری از دوستش را ندارد، بهتر است در جایی نرود که او حضور ندارد.

هوش مصنوعی: نشستن در کنار آتش پیش محبوب بهتر از آن است که در کنار شخصیتی بزرگ و در مکان دور از آب و خاک خود باشی.

هوش مصنوعی: ما به سرعت گذر کردیم تا به ابهر رسیدیم، دو روز بر طلوع ستاره‌ای که جهان را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: ما در شهر وسایل زندگی‌مان را آوردیم و منتظریم ببینیم که کی روزگار به کام ما می‌شود و خوشبختی به سراغ‌مان می‌آید.

هوش مصنوعی: کسی که منتظر دیدار است، باید در جایی پایدار بماند تا زمانی که محبوبش به او برسد و به دلتنگی‌هایش پایان دهد.

هوش مصنوعی: ما در روزها با شادی و خوشبختی بی‌نهایت به‌سر می‌بردیم و همواره در انتظار آمدن آقا بودیم.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم در انتظار دیدن محبوب مانند مه در نزدیکی است و پنج یا شش نفر بر سر راه منتظر ایستاده‌اند.

هوش مصنوعی: چشم من به دیدن زیبایی‌ها عادت کرده و هر لحظه در کنار، گوهرهای گرانبهایی مثل یاقوت و لعل را می‌بیند و برایشان می‌نوازد.

هوش مصنوعی: چشم‌ام، کودک من، بارها تلاش می‌کرد تا از محدودیت‌های مهد کودک آزاد شود و به دنیای بیرون بیفتد.

هوش مصنوعی: پرستار او مهربان و دل‌سوز بود، مانند مادری که فرزندش را در آغوش می‌کشد و از او مراقبت می‌کند.

هوش مصنوعی: زیر سایه شعری که به شب غم و جدایی می‌ماند، خون به جای شیر خرجش کرد.

هوش مصنوعی: بیمار از شدت درد و رنج، حالتی مانند کودک بیمار دارد و به قدری عذاب می‌کشد که گویی جگرش را با درد و رنجی عمیق سیر کرده‌اند.

هوش مصنوعی: چشمم به خاطر عشق دوست پر از درد است، اگر بر صورتش غباری هم نشسته باشد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که چشم با دل در حال جنگ است و وقتی که این جنگ به اوج خود می‌رسد، خون از میان آن دو جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی به خاطر درد چشم و گاهی به خاطر درد دل، شب و روز از دیوار گل مراقبت می‌کردم.

هوش مصنوعی: نرگس من که به آرامی شکفته است، لاله‌ای را دیدم که به طرز عجیبی غیب شده است.

هوش مصنوعی: نرگسی که مانند لاله در حال خونریزی است، تا لب‌های نرگس سرخ را دیده، چه شگفتی!

هوش مصنوعی: چشمم همچون چشم شیر، شجاع و نترس است و به همین خاطر بر ریختن خون، دلیرانه آماده‌ام.

هوش مصنوعی: چشم‌های خونین او مانند دامن آسمان غروب، برافراشته و نمایان است.

هوش مصنوعی: آتش عشق در دل من شعله‌ور شده و دود آن به چشمانم رسیده است و اکنون این غم و اندوه در افکارم حضور دارد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از دل و چشمم بگویم، این داستان تبدیل به قصه ای طولانی خواهد شد.

هوش مصنوعی: سر هر داستانی به خداوند بزرگ وابسته است و هیچ کس نمی‌تواند از امید و نگرانی‌های خود جدا باشد.

هوش مصنوعی: در جوانی به پیری رسیدم و زندگی‌ام را در غربت گذراندم.

هوش مصنوعی: ای خدا، من چه بگویم؟ کمکی کن، زیرا من ناسپاس هستم و امیدوارم عذرم پذیرفته شود.

هوش مصنوعی: اوقات و زمان بر انجام کارها تأثیرگذار است، ای دوست. بهتر است با قضا و قدر، آرام‌تر و با خیال راحت پیش برویم.

هوش مصنوعی: هر کسی که پیش از موعد و بدون آمادگی لازم کاری را آغاز کند، در نهایت با شکست و نقصان رو‌به‌رو خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در زندگی به وقوع می‌پیوندد، جز سرنوشت نیست و نمی‌توان با تدبیر و تدبیر گذشته را تغییر داد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که روزی از درد و غم رهایی داشته باشم، ترجیح می‌دهم به جای دیگر سفر نکنم و در قاین بمانم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در دوری و جدایی هستم، چطور می‌توانم به عشق و وصال برسم و به خوشبختی نایل شوم؟

هوش مصنوعی: هر جا که بروی، بخشی از تقدیر تو وجود دارد که نمی‌توانی از آن فرار کنی و سرنوشتت در آنجا رقم می‌خورد.

هوش مصنوعی: وقتی که آب به مکانی دیگر منتقل می‌شود، سرنوشت بدون توجه به سرعت و شتاب، کار خود را انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که تلاش ما بی‌فایده باشد و قضا و قدر به خواسته‌های ما توجهی نکند، از این به بعد ما باید تسلیم و راضی به آنچه هستیم باشیم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که اتفاق بیفتد، نمی‌توان آن را انکار کرد و مردم در برابر کارهای خوب و بد هیچ‌گونه تماسی ندارند.

هوش مصنوعی: پس از آن rapidamente، یاری را روانه کردیم و به سرعت سوار بر اسبی شدم و بر تندی او افزوده شد.

هوش مصنوعی: تا ببیند که مقدر از آسمان چیست و چرا این همه تأخیر وجود دارد.

هوش مصنوعی: پس از مدتی دیگر، انتظار بر لشکر غم به پایان می‌رسد و روزگار تغییر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: خوشی و خوشبختی که مدتی گم شده بود، دوباره بازگشته و خبر پیروزی و موفقیت را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: به درخواست شما، می‌توان گفت که در این بیت، شاعر به استقبال و خوشامدگویی به شخصی به نام آقا عمید می‌پردازد. او آرزو می‌کند که عمر این فرد طولانی باشد و مقام و جایگاهش روز به روز بالاتر و نافذتر شود. به عبارت دیگر، شاعر برای او بهترین‌ها را آرزو می‌کند و به احترام و اهمیت او اشاره دارد.

هوش مصنوعی: فردی که جانش را از دست داده است، به تماشا به دنیای جدیدی پرداخته و در این دنیای تازه، درمانی برای روح زخم‌خورده‌اش یافته است.

هوش مصنوعی: در روز یکشنبه، صبح زود در فصل بهار، احساس سرزندگی و شادی می‌کنم.

هوش مصنوعی: با وجود دشمنان، به نفع دوستان بازگشتیم و به قهستان رفتیم.