هوش مصنوعی: چهره‌ای در کوچه دیدم که ناراحت و گریان بود و بر سر راهی پر از درد به حال خود زاری می‌کرد.

هوش مصنوعی: شخصی با لذت و آرامش، چهره‌اش را بر زمین گرم می‌مالد و در دل با خدا به طور راز آلودی سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: مدتی در کنار او نشستم و تماشا کردم تا ببینم خداوند چه خواسته‌ای از او دارد و او چگونه به آن نیاز و خواسته‌اش با گریه و زاری پاسخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: با خدا سخن می‌گفت و می‌گفت: ای پروردگار، تو هر طور که می‌خواهی با بنده‌ات رفتار کن.

هوش مصنوعی: اما وقتی که مرا به این روز سخت گرفتار کردی، اگر من در طاعت تو کوششی نکردم، نکن که از من چیزی بخواهی.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم خدماتی انجام دهم که به کافری مرتبط باشد، زیرا تا زمانی که قدرت انجام دستورات تو را دارم، تنها به انجام وظایف تو اهتمام می‌ورزم.

هوش مصنوعی: مردی آن زن مرا وادار به عشق ورزی کرد و آتش غیرت و احساسات عمیق درونم را شعله‌ور ساخت.

هوش مصنوعی: سنگی که از دل کسی که درد را حس نمی‌کند بیرون آمده، به کسی که به او آسیب زده است، نشانه‌ای از ننگ و بی‌شرمی است.

هوش مصنوعی: مردی که در برابر سختی‌ها و مشکلات زخم می‌خورد، از مردانی که خام و نادان هستند، ارزش و مقام بالاتری دارد.

هوش مصنوعی: زنی که به مردی به خوبی و استواری عمل کند، نیاز به اراده‌ای قوی و قدرتی دارد که نتیجه‌اش را به وضوح نشان دهد.

هوش مصنوعی: عشق کسانی که ناراحت و افسرده‌اند، خوشایند نیست؛ چون در دل من آتش وجود دارد و حتی کم‌تر از دودی هم برای من راحتی ندارد.

هوش مصنوعی: من از کافران با ایمان‌ترم و گاهی به روشنی در مقابل خداوند گناه می‌کنم.

هوش مصنوعی: من هیچ کار نیکی برای خدا انجام نداده‌ام و به هیچ پیامبری نیز برای شفاعت درخواست نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: من هیچ مردی ندارم که از خداوند به خاطر خطاهایم عذرخواهی کند، افسوس!

هوش مصنوعی: خورشید عمرم در حال غروب است، اما اگر نفس من یک لحظه بیدار شود، هنوز امیدوارم.

هوش مصنوعی: زندگی من را به خواب برده و حال و روزم را آشفته کرده است.

هوش مصنوعی: حسرت می‌خورم که در روزهایی که مست و شاداب بودم، حالا که به یاد می‌آورم، ارزش آن خوشی‌ها را نمی‌دانستم و حالا فقط غم و ناراحتی به سراغم آمده است.

هوش مصنوعی: زندگی‌ام را بیهوده سپری کردم و اکنون تنها چیزی که به دست آورده‌ام، پشیمانی است.