هوش مصنوعی: در روز، او پرسید: "این چه حرف‌های بی‌معنی و بی‌محتواست؟ این‌گونه سخن گفتن هیچ جانی ندارد."

هوش مصنوعی: رأی تاریک تو چه می‌تواند بگوید؟ آیا تنها در لابه‌لای هزیمت و ناامیدی چیزی از خود نشان می‌دهد؟

هوش مصنوعی: من صاحب جهان و نور آن هستم؛ در زمین و آسمان درخشانم و در همه جا حضور دارم.

هوش مصنوعی: من در دل تخت‌گاه خود، به وسعت هفت اقلیم آسمان‌ها را در اختیار دارم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در هفت سرزمین وجود دارد، از هر سمت سه قسمت و دو نیمه وجود دارد.

هوش مصنوعی: من از همه چیزهایی که در دنیا وجود دارند، یعنی دریا و زمین، بلند و کوتاه، و همه تغییرات و فراز و نشیب‌های زندگی، هیچ چیزی را نمی‌پذیرم و یاد نمی‌گیرم.

هوش مصنوعی: هر سال در اندیشه‌ی نابودی ظلم و جور هستم و می‌خواهم ریشه و بنیاد آنها را از بین ببرم.

هوش مصنوعی: من در راه انجام وظیفه و تبلیغ احکام الهی، با استقامت و پیروی از عدالت، قدم برمی‌دارم.

هوش مصنوعی: همه در امنیت و حفاظت من هستند و نیک‌خواه و سپاس‌گذار من‌اند.

هوش مصنوعی: کوه به خاطر جواهرات قیمتی که در دل خود دارد، به نظر می‌رسد که سنگینی و استحکام بیشتری پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: دریا به من گنجینه‌های فراوانی می‌دهد و من در کنار ابرها مرواریدهایی را می‌ریزیم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم زمین کسل و بی‌روح را زنده کنم و باغ را با رنگ‌های سرخ و سبز پر کنم.

هوش مصنوعی: من معلم جهانی هستم و هیچ چیز دیگری نمی‌خواهم، فقط باید مانند شب‌های طولانی نفس بکشم.