هوش مصنوعی: در شب نوروز در ویرانه‌های خود، جام و جانم و ارتباط نزدیکم با وجودم را در کنار هم دارم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد در آن شب تاریک، احساس تنهایی و بی‌خبری داشتم، گویی در یک دنیای خالی و بدون مسیر به سر می‌بردم.

هوش مصنوعی: بحث و جدل باعث شد که از شادی و خوشی دور بمانم و در شب تاریک به سر ببرم، در حالی که به وصال خورشید و روشنی آن امید داشتم.

هوش مصنوعی: جام و کاسه‌ای که روح و زندگی را به تن بی‌جان من می‌بخشد، باعث تحمل زحمت‌های من شده است.

هوش مصنوعی: هرگز تصور نکن که بدون گفتن و بیان، مانند جرعه‌ای از شراب، می‌توانی به این حالت و احساس دست یابی. پرهیز کن از چنین تصوری!

هوش مصنوعی: من شیشه‌ای داشتم که از خون و خیس مملو بود، مانند شیشه‌ای که از شراب پر شده باشد.

هوش مصنوعی: در حالی که دیگران از شادی و نشاط نوروز بهره‌مندند، من با دلی غمزده و دردی عمیق دست و پنجه نرم می‌کنم.

هوش مصنوعی: نه کسی را دارم که با او هم‌صحبت شوم و نه کسی را جز دفترم که به رازهایم آگاه باشد.

هوش مصنوعی: اشک‌هایی که از چشم می‌ریزد، مانند جوی‌های خونی است و دل از آتش سوزان سینه پر شده است.

هوش مصنوعی: آیا در عالم مانند من بنده‌ای هست که این‌قدر مظلوم باشد؟ چه بسیارند کسانی که از نعمت‌های بزرگ خداوند بی‌بهره‌اند.

هوش مصنوعی: محفل پادشاه جهان پر از شادی و نشاط است و محوطه باغی که مانند باغ ارم زیبا و دل‌انگیز است.

هوش مصنوعی: به ویژه در جشن خوش‌آمد سال جدید، سرو در حال رقص و بلبل در حال آواز خواندن هستند.

هوش مصنوعی: دیگران در خوشی و شادمانی به سر می‌برند، اما من در تنهایی و دوری از آن‌ها قرار دارم.

هوش مصنوعی: بی‌احترامی و بی‌طاقتی هر دو نتیجه ضعف و ناتوانی هستند.

هوش مصنوعی: من اشتباه نمی‌کنم، نمی‌دانم چه می‌گویم! در حقیقت، در برابر قبله‌ رضا قرار دارم.

هوش مصنوعی: محبت و یاد تو به یاری خدا بر روی منبر فضایل و خوبی‌های بزرگ‌ترین پادشاه بر من روشنایی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: شکرگزاری و ذکر نعمت‌های او، از وجودش برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: شخص در شگفتی و حیرت از ویژگی‌های او مانده، به‌طوری که درک و شناخت او فراتر از توانایی‌های اوست.

هوش مصنوعی: در دل شب، گفتگویی میان من و آن شب در مورد کمبودها و فراوانی‌های زندگی رخ داد، که به حال و وضعیت من بستگی داشت.

هوش مصنوعی: دل شب که لباس سیاه بر تن دارد، گفت: «غفلت نکن و با دست‌خط خود بر این صفحه بنویس.»

هوش مصنوعی: نظم و ترتیب بده به داستان من، به طوری که شب را به من مهلت ندهی تا روز بیاید.

هوش مصنوعی: من نامه‌ای زیبا از دیوانگی تو می‌نویسم و آن را به شکل داستانی به شاه می‌فرستم.

هوش مصنوعی: برای آنکه از عذاب رهایی یابم، چیزی از زیبایی‌های زندگی را به او بخشیدم.

هوش مصنوعی: گفتم: «در جمع و در کنار هم بهتر است تا که حق روشن‌تر و شاداب‌تر شود.»

هوش مصنوعی: سخن به‌طور مستقیم نمی‌تواند درست باشد؛ بلکه باید بین ترس و امید، تعادل برقرار کرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که حقیقت و نادرستی از یکدیگر مشخص نشوند و بین ما فاصله‌ای وجود نداشته باشد، نمی‌توانیم به درک روشنی برسیم.

هوش مصنوعی: اگر هر دو طرف داستان را مطرح کنید و آن را به انصاف و عدالت بسپارید، ماجرا به خوبی حل خواهد شد.

هوش مصنوعی: در غیر این صورت، پس از این، هر دو به کاخ سلطنتی می‌روند و به دنبال عدالت می‌گردند.

هوش مصنوعی: سوال می‌کند: «چه زمانی جمع ضدها وجود داشته است؟ و کی شب در کنار شمع قرار گرفته؟»

هوش مصنوعی: هر کجا که من حضور پیدا کنم، او نیز می‌رود و این وضعیت هرگز به خوبی پیش نمی‌رود.

هوش مصنوعی: در حال حاضر، در میان کسانی که در صف انتظارند و در آتش اشتیاق قرار دارند، خبررسانی در حال انجام است که نشان می‌دهد خبرهایی تازه و مهم در راه است.

هوش مصنوعی: پیام‌رسان به سرعت رفت و ناپدید شد، مانند دودی سیاه که به شدت می‌رقصد و به آرامی محو می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی صبح به سمت شرق رسید و نورش آغاز شد، دیگر فرصتی برای ادامه رفتن باقی نماند.

هوش مصنوعی: بازگردید مانند باد تند که در زمانی طولانی به سفر رفته است.

هوش مصنوعی: او آمد و از مظلوم درخواست کرد که: «موم پیش آتش نرفته است.»

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر می‌گوید که من اهل این موضوع نیستم و نمی‌توانم در این زمینه خوب عمل کنم. از این رو، از تو می‌خواهم که عذر کم‌توانی‌ام را ببخشی.

هوش مصنوعی: وقتی شب فهمید که ناتوانی موسی به خاطر شرایط خاص است و آتش در کوه طور وجود دارد، معذور نیست.

هوش مصنوعی: او پرسید: «به نظر تو چه چیزی برای مصلحت است؟ آیا سلطنت آرامش خواهد یافت؟»

هوش مصنوعی: این کار از جانب ناباکی است و مانند گرد و غبار در چشمان او تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: گفتم: «این چیزها به خاطر نسیم خوش عطر صباست و هر کس به غیر از آن برود، به دست بادی بی‌فایده خواهد افتاد.»

هوش مصنوعی: باد را خواست تا به امرش پاسخ دهد و به اطاعت از او بپردازد.

هوش مصنوعی: وقتی دردی وجود دارد و درمانی برای آن نیست، باید با آن کنار بیایی و خود را برای پذیرش شرایط آماده کنی.

هوش مصنوعی: در میان جمع، پیشوایان قرار گرفتند و راهنمایی برای سالکان دینی که به سوی حقیقت می‌روند، درخشان بود. وزش نسیم نیز این فضا را تلطیف می‌کند.

هوش مصنوعی: پس از پرسش و پاسخ، در نهایت حقیقتی به راستی درست برایم روشن شد.

هوش مصنوعی: او گفت: «من بدون هیچ نیت خاصی در بین این دو رابطه‌ای برقرار می‌کنم که شاید به نفع باشد و به قطع یا پیوند برخیزد.»

هوش مصنوعی: با شب به توافق رسید و برای سرنوشت خود انتخابی انجام داد.