هوش مصنوعی: پادشاهی که در موقعیت ناتوانی قرار دارد، هرگز به جز با صداقت صحبت نمی‌کند.

هوش مصنوعی: هرچند من از چیزهایی می‌گویم، تو خود به خوبی می‌دانی که چه چیزهایی بی‌ارزش و چه چیزهایی باارزش هستند.

هوش مصنوعی: من بی‌پرده و خالصانه بندهٔ تو بوده‌ام و همینطور که هستم، تا زمانی که زنده‌ام، به این بندگی ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: من به قدری به تو بدهکارم که هیچ چیزی نمی‌تواند جبرانش کند و این بدهی تا زمانی که زنده‌ام ادامه دارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زندگی‌ام ادامه دارد و بدنم زنده است، من به تو تعلق دارم و بنده تو هستم.

هوش مصنوعی: من چه هستم که بخواهم بگویم من متعلق به تو هستم، من یکی از آن سگ‌های تو هستم.

هوش مصنوعی: مرا برگزیدی و به من مقام و ثروت فرمان دادی.

هوش مصنوعی: من هیچ اهمیتی به خودم نمی‌دهم و هر چیزی که درباره خودم بگویم، در واقع از ضعف‌ها و نواقص خودم صحبت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من هستم و این همه گفتار، که با عقل‌ها و نادانی‌ها هم‌چند گویایی می‌کند.

هوش مصنوعی: دل ضعیف من، فریفته‌ی نگاه‌های زیبای اوست و ذهن آشفته‌ام در خدمت سیل خیالات و تصورات به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: در زمینه عشق، من شکست خورده‌ام اما با نشانه‌های عشق توانسته‌ام چیزی بسازم.

هوش مصنوعی: من پیش از این هم مست، دیوانه، و سرگردان بوده‌ام، نه فقط اکنون.

هوش مصنوعی: جز محبت و محبت تو در دل جای دیگری وجود ندارد و هیچ چیز دیگری در این دنیای مادی، از آب و گل، برای من ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: هرگاه که من به افتخار تو بپردازم و تو را ستایش کنم، مانند مرواریدی درخشان، آن ستایش‌ها را به دیگران می‌پراکنم.

هوش مصنوعی: من تا زمانی که نفس دارم، از ستایش و یاد تو در دل خود محافظت می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر به من بدبختی‌ای برسد، شاید این طور باشد که نعمت و موفقیت تو هیچ‌گاه دچار آسیب و مشکل نخواهد شد.

مصرع دوم ممکن است اینگونه باشد: ‌«گو چه سر آرد روزگار چه پا‌»

هوش مصنوعی: اگر روزگار به نفع تو تغییر کند، به دروازه‌ی خوشبختی و ثروت تو خواهد رسید.

هوش مصنوعی: آسایش و آرامش در دنیا به راحتی یافت نمی‌شود، زیرا در شرایط سخت و دشوار، جایی برای خوشی‌ها و راحتی‌ها نیست.

هوش مصنوعی: هیچ زمانه‌ای نیست که بتوان به آن اعتماد کرد و اطمینان داشت که مشکلاتی پیش نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: هر کسی که خود را بشناسد و به تأمل در درون خود بپردازد، در نهایت به موفقیت و جایگاهی بهتر خواهد رسید.

هوش مصنوعی: اگر کسی در مسیر حقیقت و راستی گام بردارد، سرانجام و نتیجه‌اش به خیر و نیکی خواهد انجامید.

هوش مصنوعی: یک نقطه شکست وجود دارد که از آغاز کار ناشی می‌شود و درخواست بخشش از خداوند ضروری و واجب است.

هوش مصنوعی: خیر و خوبی نیز می‌تواند مانع از دیدن راه واقعی باشد، به ویژه وقتی که انسان از گناهان خود غافل است.

هوش مصنوعی: موی من سفید شده و نوشته‌های من تیره است. حالا چطور ممکن است آدمی از گناه پاک باشد؟

هوش مصنوعی: هرگاه به فکر خطاها و اشتباهات خود می‌افتم، حس می‌کنم که به شدت در آن‌ها غرق می‌شوم و نمی‌توانم از آن‌ها رهایی یابم.

هوش مصنوعی: دلِ زخمی و داغ‌دیده من به شدت در حال درد کشیدن است و اوضاعِ روحی‌ام روز به روز بدتر می‌شود.

هوش مصنوعی: چشم‌های من شبیه ابرها اشک می‌ریزد و دل شادابی مثل زهره، به خاطر ترس از غم، به حالت غمگینی درمی‌آید.

هوش مصنوعی: در قهستان، هیچ تفاوتی نیست بین این‌که از من چیزی کم شود یا زیاد. نقصان و کمبود هم در اینجا معنایی ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی کار خاصی به دست من نیست، دیگر نمی‌توانم بیشتر از این انتظار داشته باشم.

هوش مصنوعی: من به مسئولیت‌هایم عمل می‌کنم و به اندازه‌ای که لازم است، کارهایم را به پایان می‌رسانم.

هوش مصنوعی: من امروز استاد هنر سخن هستم و با ذوق و استعداد خود، سخن را به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: اگر در انجام کار دیگری توانایی نداری، بهتر است به همان کار خودت ادامه دهی.

هوش مصنوعی: هر بار که چیزی جدید و شگفت‌انگیز به وجود می‌آورم، باعث می‌شوم که عقل و هوش را به چالش بکشند و حیرت‌زده کنند.

هوش مصنوعی: در حالی که مشغول افکار و نگرانی‌هایم، از خوبی‌ها و نیکی‌ها دور مانده‌ام.

هوش مصنوعی: مشغله‌های فراوانم اجازه نمی‌دهد که به دل‌مشغولی‌ها و نگرانی‌هایم فکر کنم.

هوش مصنوعی: دختر خیال‌انگیز و بی‌نظیر من اجازه نداد که به جز در تنهایی و خلوت به او نزدیک شوم.

هوش مصنوعی: فکر و اندیشه ممکن است ضعیف و ناپایدار باشد، اما حقیقت و وجود اصلی در آرامش و سکوت درونی نهفته است.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، جمعیتی بزرگ و شگفت‌انگیز به پا می‌شود که هیچ‌کس از حال و وضعیت خود خبر ندارد.

هوش مصنوعی: لطف و مهربانی‌ات را از من دریغ نکن و از داستان‌های طولانی و پیچیده دوری کن.

هوش مصنوعی: داستان روز و شب هرگز تمام نمی‌شود و همچنان بر آن داستان‌ها افزوده می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر شب از روز درخواست کمک کند، او هم نگاهی متفاوت و مسیری دیگر خواهد داشت.

هوش مصنوعی: من به خاطر خوش‌شانسی خودم، هر ساله آرزویی دارم که به آن می‌پردازم.

هوش مصنوعی: هر چه خوشبختی و ثروت باشد، به راحتی و با نظم به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: من در حال آماده‌سازی خودم بودم که به مقام بلند و ارزشمند پاسخگویی برسم.

هوش مصنوعی: هر چه در اینجا درست و نادرست است، بستگی به نظر شما دارد.

هوش مصنوعی: یک اشاره کافی است تا راه درست را به من نشان دهند.

هوش مصنوعی: من تصمیم دارم که در یک گوشه بنشینم و تمام تلاشم را بکنم.

هوش مصنوعی: من برای رسیدن به رضایت تو، جانم را فدای وفاداری‌ات می‌کنم و دل خود را به تو می‌سپارم.

هوش مصنوعی: من لباس صوفیانه‌ام را دور می‌اندازم و میان شراب و رقص، خود را رها می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از لباس قبا بیرون می‌آیم و نگاه می‌کنم تا ببینم از چه کاری برمی‌گردم.

هوش مصنوعی: هرچند می‌دانم که هر کسی با زدن رنگی به ظرف من، به نوعی بار سنگینی بر دوشم می‌گذارد.

هوش مصنوعی: یکی می‌گوید: «این چه نوع آرایشی است؟ آیا این تنها طراحی و رنگ‌آمیزی است؟»

هوش مصنوعی: یکی از آنها می‌گوید که با توجه به وضعیت تو، که هم نادم هستی و هم توبه کرده‌ای، این کار برای تو غیرممکن است!

هوش مصنوعی: شخصی به من گفت که شاید از چیزی ترسیده یا دچار خیال و اوهام شده است، اما آیا واقعاً چیزی را دیده است؟

هوش مصنوعی: و دیگری به ناتوانی به سراغ داستانی رفت و هر یک داستانی را خواند.

هوش مصنوعی: من دیوانه و شیفته‌ی عشق هستم، پس به رنگ جعفر صادق توجهی نکنید.

هوش مصنوعی: من در آغاز هدفی روشن داشتم، اما حالا به جای آن نتوانستم خوب عمل کنم و به بیراهه رفتم.

هوش مصنوعی: اگر بعد از سی سال دوباره به سراغ این لباس قدیمی بیایم، بعید نیست که این کار از حال و روز من دور نباشد.

هوش مصنوعی: من بی‌تجربه و نادان بودم، مگر چه چیز دیگری بود؟ این بی‌دانشی، تنها همین بود و هیچ چیز دیگر.

هوش مصنوعی: شکوه و زیبایی که از دست رفته، در روز حساب و جزا دوباره مشخص می‌شود و تا آن زمان، باید نفس کشید و منتظر ماند.

هوش مصنوعی: فقر گاهی به یاری من می‌آید و گاهی هم با مشکلاتی که برایم ایجاد می‌کند، کارم را دشوار می‌سازد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که انسان از خودخواهی و قید و بندهای درونی خود رها نشود، نمی‌تواند به بازی زندگی و چالش‌های آن به خوبی بپردازد.

هوش مصنوعی: رنگ و شخصیت واقعی مردان به هیچ وجه مشابه رنگ نیرنگ و فریب نیست. این که کسی فقط به ظواهر توجه کند و به پوشش خود بپردازد، واقعاً اقدامی بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: برای اینکه از وجود خود رها شوند، باید از هر دو نوع فکر و احساس، چه منطقی و چه بی‌خود، آزاد باشند.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به سادگی و بی‌توجهی در جمع مردان حاضر شد و خود را نشان داد.