گنجور » حکیم نزاری » مثنوی روز و شب » بخش ۲

بخش ۲ - مناجات با خدا و نعت پیامبر

نظری یا مفتح الابواب

سببی یا مسبب الاسباب

مرحمت کن که وقت مرحمت است

گردنم زیر بار معصیت است

هیچ کم گردد از خزانه عام

که ببخشی گناه مشتی خام؟

چون تو پروردیم به اول کار

هم به آخِر میفکنم، بر دار

گرچه از روی عفو تو خجلم

رحم کن زان که بس شکسته دلم

بر من و بی کسی من بخشای

درِ دربستۀ دلم بگشای

رهبر و رهنمای و رہ دانی

در همه حال حال گردانی

می توانی ز غم رهایی ده

نه ز پیوند خود جدایی ده

با غم خویشم آشنا گردان

نه سرم همچو آسیا گردان

بخششی کن ز خلعت خاصم

راه ده سوی صدق و اخلاصم

پرتوی ده ز نور نفس نبی

محرم حق محمد عربی

صَدَق الله یا رسول الله

رهبر امت و شفیع گناه

پیشوای مهاجر و انصار

ره نماینده اولوالابصار

خاتم انبیا به قول خدای

هادی اصفیا به هر دو سرای

حجة الحق به سوره اخلاص

مهدی انبیا به دعوت خاص

چه دگر ماند؟ شد سخن کوتاه

چون خدا خواندش حبیب الله

وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)

قالب شعری: مثنوی

منبع اولیه: مصطفی علیزاده و دوستان

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.