هوش مصنوعی: شب دوباره برگشت و در حالتی آشفته گفت: «دیروز به من بد گفتند.»

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخصی با جدیت و بدون شوخی صحبت می‌کند و به کسی که بی‌فکری کرده و کارش را خراب کرده، هشدار می‌دهد. او قصد دارد به او بفهماند که به دلیل رفتارهای ناپسندش، وضعیت بدی پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: هرچند که جهان پر از دانش و جستجوگرانی است که مانند یک چراغ روشنگر عمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: من در جاهای زیادی سفر کرده‌ام و چیزهای عجیب و غریبی را مشاهده کرده‌ام.

هوش مصنوعی: تو هرگز به آنچه که در اینجا به آن اشاره می‌شود نرسیده‌ای و از هیچ‌کس هم چیزی درباره‌اش نشنیده‌ای.

هوش مصنوعی: در بینی تو چه قدر تکبر وجود دارد که به من گفته‌ای «تو مرد نیستی!»

هوش مصنوعی: من انسانی هستم که لباس درویشی بر تن دارم و در عین حال در سکوت و بی‌زبانی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: من قهرمان بزرگ جهان هستم و به هیچ وجه با تو هم‌تایم نیستم، زیرا من به تنهایی قوی‌تر از ما هستم.

هوش مصنوعی: من می‌توانم به ده نفر ضربه بزنم و یا دو هزار نفر را در یک شب غافلگیر کنم و همچنین ده هزار سوار را تحت کنترل داشته باشم.

هوش مصنوعی: من همراه تهمتن، پهلوان بزرگ بودم، وگرنه آیا کسی می‌توانست به تنهایی به سرزمین توران برود؟

هوش مصنوعی: اسفندیار، جنگجوی قدرتمند و ناگسستنی، در سایه و محافظت از نیروی سپاه من حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: من هر شب مراقب بوده‌ام تا کاری کنم که خون کسی به زمین ریخته نشود و دیار امن بماند.

هوش مصنوعی: من راز و رمزهای مردان اسرارآفرین را می‌دانم و به وفاداری و جان‌فشانی آنها احترام می‌گذارم.

هوش مصنوعی: مردم سیاه‌پوش اطراف من مانند زنگی هستند که در ظاهر تنها یک نفر به نظر می‌رسند، اما در باطن مثل صد هزار نفر حضور دارند.

هوش مصنوعی: در شب تار، هر بار که صدای آن‌ها شنیده می‌شود، قدرت و شجاعت شیران تضعیف می‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ یک از ثابت یا متحرک‌ها نمی‌توانند بدون حضور من به کسی نشانی دهند یا دیداری را انجام دهند.

هوش مصنوعی: دوست و همدمی برای دل‌های بیدار و آگاهم، اما برای عاشقانی که یار ندارند، همراهی نمی‌باشم.

هوش مصنوعی: من در کنار شب‌گردان، رازهایم را در مشهد زندگی بیان می‌کنم و به آن نیاز دارم.

هوش مصنوعی: شب‌های معراج، قدر و روز جمعه همیشه برای من اهمیت زیادی دارند و هر کدام از آن‌ها یادآور خاطرات و لحظات ارزشمندی هستند.

هوش مصنوعی: افرادی که روزه گرفته‌اند و تشنه هستند، منتظرند که غروب شود تا افطار کنند.

هوش مصنوعی: روزها می‌گذرد و دوباره به سراغ کسانی می‌آید که روزه‌دارند و با خنده به آنها نگاه می‌کند، اما آن‌ها دهان خود را بسته‌اند.

هوش مصنوعی: تشنگی از گرمای شدید تابستان و نشانه‌های غروب همچنان روی دلش سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: من وقتی خودم را از بالای بام نشان دادم، لشکری از شام به عقب در رسید.

هوش مصنوعی: صدای الله اکبر به گوش رسید و روزه‌داران افطار کردند.

هوش مصنوعی: هر لحظه برای ما غذاهای خوشمزه‌ای می‌آورند.

هوش مصنوعی: در ظرف، آب‌های سرد به‌سان زنگ بر روی میوه‌های رنگارنگ نشسته است.

هوش مصنوعی: از وجود من شادی و شوق به وجود آورند و خوشحالی را افزایش دهند.

هوش مصنوعی: زمانی که صدای طبل صبحگاهی به گوش می‌رسد، هر کس از همراه خود فاصله می‌گیرد و به سوی خود می‌آید.

هوش مصنوعی: همه‌چیز به خاطر تأثیر و شدت نور، بدون هیچ نیرنگ و قدرتی، از زیبایی و جلوه افتاده است.

هوش مصنوعی: در خوابگاه به ناگهان بیدار می‌شوند و از خطرات به داخل خانه می‌روند، مانند آب که به سرعت جریان پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: خواست خود را با دعا به آسمان برسانند و رازهای پنهان را با کلام خود بیان کنند.

هوش مصنوعی: این روز، روزی است که تنها برای روزه‌داران مناسب است و نه برای کسانی که همیشه سرشان به کارهای دیگر مشغول است.