حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۹۷

شمارهٔ ۹۸

می ترسم از آن خط که جهان در تو کشد
تیر فلک از حد کمان در تو کشد
گر هیچ سیه کاری زشتت روزی
بر روی افتد خلق زبان در تو کشد

هوش مصنوعی: شاعر از نگرانی و ترس خود نسبت به تأثیرات منفی و خشونت‌هایی که ممکن است در جهان به دلیل وجود او به وجود آید، صحبت می‌کند. او نگران است که اگر روزی کاری زشت از او سر بزند، دیگران با انتقاد و زبان سرزنش به او بپردازند. در واقع، این اشعار بیان‌گر دغدغه‌های درونی شاعر و حساسیت او به افکار و رفتارهای خود و تأثیر آن‌ها بر دیگران است.

شمارهٔ ۹۶

شمارهٔ ۹۷

هوش مصنوعی: من از این می‌ترسم که سرنوشت و حوادث دنیا همچون تیری از کمان به تو اصابت کند.

می‌ترسم از آن خط که جهان در تو کشد

تیر فلک از حد کمان در تو کشد

هوش مصنوعی: اگر روزی کسی با ویژگی‌های ناپسند بر تو عیب‌جویی کند، مردم به زبان خود درباره‌ات سخن می‌گویند و تو را مورد اتهام قرار می‌دهند.

گر هیچ سیه کاری زشتت روزی

بر روی افتد خلق زبان در تو کشد

شمارهٔ ۹۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده