حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۹۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بارم که به خُلق و خَلق نیکو باشد</p></div>
<div class="m2"><p>آرام و قرار دل من او باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کان دهنش هست پر از لؤلؤتر</p></div>
<div class="m2"><p>کان دید کسی که پر زلؤلؤ باشد</p></div></div>

شمارهٔ ۹۱

بارم که به خلق و خلق نیکو باشد
آرام و قرار دل من او باشد
کان دهنش هست پر از لؤلؤتر
کان دید کسی که پر زلؤلؤ باشد

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از زیبایی و نیکویی معشوقه‌اش صحبت می‌کند و بیان می‌کند که آرامش دل او در وجود این معشوق نهفته است. همچنین به زیبایی چهره او که همچون دهنی پر از مروارید است، اشاره می‌کند و به روشنی می‌گوید که دیدن او برای انسان لذت‌بخش و دلپذیر است.

شمارهٔ ۸۹

شمارهٔ ۹۰

هوش مصنوعی: من می‌خواهم که کسی با شخصیت و ظاهر نیکو باشد، تا آرامش و سکون دل من را به همراه داشته باشد.

بارم که به خُلق و خَلق نیکو باشد

آرام و قرار دل من او باشد

هوش مصنوعی: اگر دهانش پر از مروارید باشد، مانند کسی است که خود نیز از مرواریدها پر باشد.

کان دهنش هست پر از لؤلؤتر

کان دید کسی که پر زلؤلؤ باشد

شمارهٔ ۹۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده