حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۸۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آنرا که سر و دل ملامت باشد</p></div>
<div class="m2"><p>پیوسته کشنده‌ی غرامت باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با خویش کجا رسی به مقصد، هیهات!</p></div>
<div class="m2"><p>از خود بدر آمدن قیامت باشد</p></div></div>

شمارهٔ ۸۶

آنرا که سر و دل ملامت باشد
پیوسته کشنده ی غرامت باشد
با خویش کجا رسی به مقصد هیهات
از خود بدر آمدن قیامت باشد

هوش مصنوعی: این شعر به این مضمون اشاره دارد که وقتی کسی در درون خود دچار ملامت و عذاب است، زندگی‌اش در واقع مانند کشنده‌ای است که همواره غرامت و هزینه‌ای را به همراه دارد. همچنین، بیان می‌کند که گاهی برای رسیدن به هدف و مقصد، باید از خود فراتر برویم، که این عمل می‌تواند به معنای یک قیامت درونی باشد.

شمارهٔ ۸۴

شمارهٔ ۸۵

هوش مصنوعی: کسی که در دل و جان خود احساس گناه و سرزنش دارد، همیشه باید بهای سنگینی را بپردازد.

آنرا که سر و دل ملامت باشد

پیوسته کشنده‌ی غرامت باشد

هوش مصنوعی: با خودت که رفتی، هرگز به هدف نمی‌رسی. دور شدن از خود به اندازه‌ی روز قیامت بزرگ و دشوار است.

با خویش کجا رسی به مقصد، هیهات!

از خود بدر آمدن قیامت باشد

شمارهٔ ۸۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده