حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۸۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن روز نگر که جان کم تن گیرد</p></div>
<div class="m2"><p>یا عادت تو طبیعت من گیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن کن که به حشر دست گیرت باشد</p></div>
<div class="m2"><p>چیزی مکن ای دوست که دامن گیرد</p></div></div>

شمارهٔ ۸۳

آن روز نگر که جان کم تن گیرد
یا عادت تو طبیعت من گیرد
آن کن که به حشر دست گیرت باشد
چیزی مکن ای دوست که دامن گیرد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به اهمیت رفتار و اعمال انسان در زندگی اشاره می‌کند. او هشدار می‌دهد که وقتی جان انسان از بدن جدا می‌شود یا عادات او به طبیعتش تبدیل می‌شود، باید به یاد داشته باشد که چه اعمالی انجام می‌دهد. زیرا روزی در قیامت، همین اعمال هستند که او را می‌گیرند و پاسخگوی آن‌ها خواهد بود. شاعر از دوستش می‌خواهد که از انجام کارهایی که ممکن است برایش دردسرساز شود، خودداری کند.

شمارهٔ ۸۱

شمارهٔ ۸۲

هوش مصنوعی: روزی خواهد آمد که جانم از تن جدا شود یا عادت تو به ذات من تبدیل گردد.

آن روز نگر که جان کم تن گیرد

یا عادت تو طبیعت من گیرد

هوش مصنوعی: کاری نکن که در روز قیامت باعث آبروریزی تو شود، به ویژه آنچه که ممکن است موجب دستگیری و یاری تو در آن روز گردد. دوست عزیز، حسن‌عامل را فراموش نکن.

آن کن که به حشر دست گیرت باشد

چیزی مکن ای دوست که دامن گیرد

شمارهٔ ۸۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده