حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۷۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانست شراب ترک جان نتوان کرد</p></div>
<div class="m2"><p>زو گر چه گرانست کران نتوان کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر رنج که از شراب ظاهر گردد</p></div>
<div class="m2"><p>الا به شراب دفع آن نتوان کرد</p></div></div>

شمارهٔ ۸۰

جانست شراب ترک جان نتوان کرد
زو گر چه گرانست کران نتوان کرد
هر رنج که از شراب ظاهر گردد
الا به شراب دفع آن نتوان کرد

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که عشق و جذابیت شراب (نماد لذت و شوق) به قدری قوی و غیرقابل مقاومت است که حتی اگر دردی از آن ناشی شود، تنها با خود شراب می‌توان آن درد را تسکین داد. به عبارت دیگر، برای هر رنج و مشکل ناشی از عشق یا لذت، تنها همان عشق یا لذت می‌تواند درمان باشد.

شمارهٔ ۷۸

شمارهٔ ۷۹

هوش مصنوعی: زندگی مانند شراب لذت‌بخش و دلچسب است و نمی‌توان از آن فاصله گرفت، حتی اگر هزینه و خطراتی در پی داشته باشد.

جانست شراب ترک جان نتوان کرد

زو گر چه گرانست کران نتوان کرد

هوش مصنوعی: هر درد و رنجی که به خاطر نوشیدن شراب به وجود بیاید، جز با نوشیدن شراب دیگر نمی‌توان آن را برطرف کرد.

هر رنج که از شراب ظاهر گردد

الا به شراب دفع آن نتوان کرد

شمارهٔ ۷۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده