حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۷۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زان طایفه نیستم که نازم به بهشت</p></div>
<div class="m2"><p>بازش که برون کرد و که بردش به بهشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گوساله سامری سخن گوی که کرد</p></div>
<div class="m2"><p>موسی ز که خشم کرد و نعبان به که هشت</p></div></div>

شمارهٔ ۷۲

زان طایفه نیستم که نازم به بهشت
بازش که برون کرد و که بردش به بهشت
گوساله سامری سخن گوی که کرد
موسی ز که خشم کرد و نعبان به که هشت

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی بیانگر این است که شاعر خود را از گروهی نمی‌داند که به بهشت وابسته باشند و به جای آن بر نادرستی و انتقاد از افرادی که درگیر احساسات و ظواهر ظاهری هستند، تأکید می‌کند. اشاره به داستان موسی و گوساله سامری نشان‌دهنده نارضایتی از کسانی است که از حقیقت دور می‌شوند و به چیزهای بی‌ارزش روی می‌آورند.

شمارهٔ ۷۰

شمارهٔ ۷۱

هوش مصنوعی: من از آن دسته نیستم که به بهشت خودم را ببازم، که چه کسی او را به داخل بهشت برد یا خارجش کرد.

زان طایفه نیستم که نازم به بهشت

بازش که برون کرد و که بردش به بهشت

هوش مصنوعی: گوساله‌ای که سامری ساخت، سخن گفت و باعث خشم موسی شد، و در این ماجرا نُعمان به چه کسی اشاره دارد، در حالی که هشت نفر بودند.

گوساله سامری سخن گوی که کرد

موسی ز که خشم کرد و نعبان به که هشت

شمارهٔ ۷۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها