حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۵۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در دامن دوستان دانا زن دست</p></div>
<div class="m2"><p>گر دانایی توان ز نادانی رست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با آنک سخن ز نیستی باید گفت</p></div>
<div class="m2"><p>هرگز نتوان گفت ز هستیت هست</p></div></div>

شمارهٔ ۵۴

در دامن دوستان دانا زن دست
گر دانایی توان ز نادانی رست
با آنک سخن ز نیستی باید گفت
هرگز نتوان گفت ز هستیت هست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به اهمیت دوستان دانشمند اشاره می‌کند و می‌گوید که اگر انسان با دانایی دست دوستی دهد، می‌تواند از نادانی نجات یابد. همچنین، او بیان می‌کند که نمی‌توان از عدم وجود (نیستی) سخن گفت، زیرا هر سخنی باید از وجود (هستی) سرچشمه بگیرد.

شمارهٔ ۵۲

شمارهٔ ۵۳

هوش مصنوعی: در کنار دوستان دانا قرار بگیر و از آن‌ها یاد بگیر، زیرا با دانایی می‌توان از نادانی رهایی یافت.

در دامن دوستان دانا زن دست

گر دانایی توان ز نادانی رست

هوش مصنوعی: برای بیان نیستی، هرگز نمی‌توان گفت که تو وجود داری.

با آنک سخن ز نیستی باید گفت

هرگز نتوان گفت ز هستیت هست

شمارهٔ ۵۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده