حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دیریست که انتظار می داد مرا</p></div>
<div class="m2"><p>با وصل شبی قرار می داد مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتم مگرم دهد کناری ز میان</p></div>
<div class="m2"><p>از خود ز میان کنار می داد مرا</p></div></div>

دیوان حکیم نزاری قهستانی ـ ج ۲ (براساس ده نسخه خطی معتبر کهن سال) متن انتقادی  به کوشش دکتر سید علیرضا مجتهدزاده - حکیم نزاری قهستانی - تصویر ۲۳

شمارهٔ ۶

دیریست که انتظار می داد مرا
با وصل شبی قرار می داد مرا
گفتم مگرم دهد کناری ز میان
از خود ز میان کنار می داد مرا

هوش مصنوعی: شاعر به انتظار وصال محبوبش نشسته و امیدوار است که او را به آرامش برساند. او به محبوب می‌گوید که آیا ممکن است او را از میان احساسات و دردهایش بیرون آورد، اما به نظر می‌رسد که همچنان در میان آن‌ها گرفتار است.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که در انتظار بودم، اما هنوز خبری از وصال نیامده و تنها مانده‌ام.

دیریست که انتظار می داد مرا

با وصل شبی قرار می داد مرا

هوش مصنوعی: گفتم شاید او مرا از خود دور کند و از میان براندازدم، اما او همچنان مرا در دل خود جا داد.

گفتم مگرم دهد کناری ز میان

از خود ز میان کنار می داد مرا

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده