حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جان زنده دل از نسیم جانانه ماست</p></div>
<div class="m2"><p>عشق آفت عقل و عقل دیوانه ی ماست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای خواجه تو او را ز کجا می طلبی</p></div>
<div class="m2"><p>دیریست که مطلوب تو هم خانه ی ماست</p></div></div>

شمارهٔ ۲۰

جان زنده دل از نسیم جانانه ماست
عشق آفت عقل و عقل دیوانه ی ماست
ای خواجه تو او را ز کجا می طلبی
دیریست که مطلوب تو هم خانه ی ماست

هوش مصنوعی: این شعر نشان‌دهنده‌ی عشق و ارتباط عمیق روحانی است. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که جان و زندگی از عشق الهی و نسیم معنوی ناشی می‌شود و عشق عقل را به دیوانگی می‌کشاند. همچنین، با پرسش از خواجه، شاعر می‌گوید که آنچه او دنبالش می‌گردد، مدت‌هاست که در خانه و دل او حضور دارد.

شمارهٔ ۱۸

شمارهٔ ۱۹

هوش مصنوعی: دل زنده و شاداب ما به خاطر محبت و عشق معشوق است. عشق برای عقل مانند آفتی است که باعث دیوانه شدن و از کوره در رفتن آن می‌شود.

جان زنده دل از نسیم جانانه ماست

عشق آفت عقل و عقل دیوانه ی ماست

هوش مصنوعی: ای آقا، تو او را از کجا جست‌وجو می‌کنی؟ مدتی است که کسی که تو دنبالش هستی، در همین خانه ماست.

ای خواجه تو او را ز کجا می طلبی

دیریست که مطلوب تو هم خانه ی ماست

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده