حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دروازه‌ی روزگار اگر بربندند</p></div>
<div class="m2"><p>و اجزای زمین به آسمان بربندند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>برمی‌دهد از مهر زمین دل من</p></div>
<div class="m2"><p>تا روز اجل که آیم از سر بندند</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰۳

دروازه ی روزگار اگر بربندند
و اجزای زمین به آسمان بربندند
برمی دهد از مهر زمین دل من
تا روز اجل که آیم از سر بندند

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت بیان می‌کند که حتی اگر درهای زندگی بسته شود و اجزای زمین به آسمان پیوند بخورند، عشق و محبت زمین در دل او باقی خواهد ماند تا زمانی که برگردد و روز پایان زندگی‌اش فرابرسد.

شمارهٔ ۱۰۱

شمارهٔ ۱۰۲

هوش مصنوعی: اگر دروازه‌ی زمان بسته شود و تمام چیزهای زمین به آسمان بروند،

دروازه‌ی روزگار اگر بربندند

و اجزای زمین به آسمان بربندند

هوش مصنوعی: محبت زمین به قلب من جاری است و من تا روز مرگ از آن جدا نخواهم شد.

برمی‌دهد از مهر زمین دل من

تا روز اجل که آیم از سر بندند

شمارهٔ ۱۰۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده