هوش مصنوعی: به نزد من بیا و دیگر مرا آزار نده. لحظه‌ای با لطف و محبت خود دل مرا شاد کن، زیرا به شدت در عذاب و پریشانی هستم.

هوش مصنوعی: مثل بلبل که به خاطر عشق تو همیشه سوگواری می‌کند، تا کی باید از درد و غم حرف بزنم؟ چند بار باید اشک‌هایم را برای تو بریزم، ای گلستان من!

هوش مصنوعی: دو زلف تو با هم گره خورده و پیوند ما را محکم کرده است. زمانی که به چشمان مستت نگاه می‌کنم، احساس می‌کنم که در جایی پنهان شده‌ام.

هوش مصنوعی: فدای لب تو شدن و جان دادن در نزد تو ارزشمند است، چه بسا که با یک کلام از تو جانم را بگیری.

هوش مصنوعی: شبی که دستم را به گردن تو بیفکنم، مثل آفتاب می‌درخشد و ماه از گریبانم بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: من تمام سود و نتیجه‌ی عمرم را در تو می‌بینم، و تو کسی هستی که در پی‌ات هستم. تو همچنین منبع اصلی راحتی‌ام هستی و در moments of distress من تو را صدا می‌زنم.

هوش مصنوعی: من از تو زخم خورده‌ام، اما خوشبختانه اگرچه وجود من آسیب دیده، اما پیمانم هنوز استوار است.

هوش مصنوعی: اگر تمام عالم را به گردن بگذاری و حکم تو را اجرا کنی، من حتی یک لحظه هم سرم را از فرمان تو نخواهم گرداند.

هوش مصنوعی: به خاطر احترام و ارادت، هرچند که من فردی حقیر و بی‌پناه هستم، اگر تو بخواهی و بپذیری، با کمال اطاعت آماده‌ام تا دستورات تو را انجام دهم.

هوش مصنوعی: من همان نازک دل و نیازمندت هستم، نه کسی دیگری. در حقیقت، اگر از تو دور شوم، به هزاران آلام و مشکلات دچار می‌شوم.