هوش مصنوعی: دل من از درد جدایی می‌سوزد، ای کاش تو هم دل دلسوزی داشته باشی و نخواهی که بی‌دلیل مرا بیشتر رنج دهید.

هوش مصنوعی: تنم مانند کاه در زیر بار کوه غم تو شده است و دل من نیز مانند کوه، تحت فشار قرار گرفته و احساس سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: در غم و اندوه بی‌فایده خود را آزار می‌دهد، اما در نهایت نتیجه کار خود را نمی‌بیند و فقط دلش را می‌زند.

هوش مصنوعی: زمانه مانند رشته‌ای نازک به گردن من آویزان است و این رشته من را به چاه کلمات و احساسات عمیق‌تری می‌کشاند.

هوش مصنوعی: اگر دلِ من مانند رنگ موهای تو است، محبتش را بپذیر، چرا که این عشق در دل سیاهِ من جا یافته است.

هوش مصنوعی: گوشه‌های زلف تو من را به خود کشیده و آرامش و حمایت دل من از هیچ چیز دیگری بهتر نیست.

هوش مصنوعی: بیا و ببین که وضعیت برایم چقدر بحرانی شده است، به حدی که دردم به مغز و جانم رسیده. اگر باور نداری، از دل من بپرس.

هوش مصنوعی: بدتر از نزار و ضعیف‌تر از من نباش، آرزو نکن که تنم آسیب‌دیده‌تر از زلف خودت باشد، زیرا دل من هم خیلی نمی‌تواند بیشتر از این آسیب ببیند.