هوش مصنوعی: من قلبی ندارم که برای تو صبر کنم، چه کار کنم وقتی که این‌قدر بی‌دل و تنها هستم؟

هوش مصنوعی: بی‌دلان کسانی هستند که از محبت دوست نمی‌توانند صبر کنند. اگر بخواهم در این موارد جایی داشته باشم، بهتر است از آن‌ها باشم که از این همه بی‌صبری رنج می‌کشند.

هوش مصنوعی: هر شب در انتظار وصال تو هستم، مانند کسی که بدون آگاهی و با قلبی سوخته در پی عشق و آرزوها می‌چرخد.

هوش مصنوعی: خداوندا، کمک کن که بتوانم زیبایی تو را تحمل کنم، تا زمانی که همچنان نسبت به تو بی‌تاب و نگران باشم.

هوش مصنوعی: بوی اسلام از من نمی‌آید و رنگ دیانت هم ندارم، اما می‌خواهم که در برابر آن زلف‌های زیبا، ارادت و عشق ورزم.

هوش مصنوعی: از عقل و دانایی من هیچ چیز نمی‌زید، چرا که من در حیرت و شوق آن قامت زیبا هستم.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم به امید نشستن در جایگاه عشق تو، خود را در کنار دربان تو تصور کنم.

هوش مصنوعی: اگر به معبد بُت‌ها بروی و اشاره کنی به پرستش لات و هُبل، من نیز در آنجا خواهم بود.

هوش مصنوعی: من در پی دستورات تو هر جا که بخواهی می‌روم و برای راضی نگه‌داشتن تو خود را دچار سردرگمی می‌کنم.

هوش مصنوعی: چون امروز فرصت و امکانات در دسترس است، چرا باید منتظر وعده و امکانات فردا باشم؟

هوش مصنوعی: زنگ غم مثل دوده‌ای است که بر روی آینه دل نشسته و من، مانند نزار که عاشق شراب قرمز است، نمی‌توانم بی‌توجه از کنار آن بگذرم.

هوش مصنوعی: این همه حال و بی‌قراری من به این خاطر است که می‌خواهم به طور متفاوت و برخلاف روش زاهد زیباپسند زندگی کنم.