هوش مصنوعی: غم تو به قدری بر من چیره شده که کار را بر من سخت کرده و بی تو هیچ نشانه‌ای از زندگی در من باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: با وجود تمام سختی‌ها و شکنجه‌هایی که تحمل می‌کنم، نفسِ من به قدری دشوار و طوفانی است که دیگر نمی‌توان به آن اعتماد کرد.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت غم، چندین بار احساس می‌کنم که بار آن در تمام بدنم سنگینی می‌کند تا جایی که به نفس کشیدنم می‌رسد.

هوش مصنوعی: به بوسه‌ای از دهان تو که هنوز به من نرسیده، جانم با هر نفسی که از لب‌های تو می‌زنم به کام می‌آید.

هوش مصنوعی: همیشه بخار و دود از nostrils من خارج می‌شود و به دل و جانم نفوذ می‌کند.

هوش مصنوعی: محبت مانند آفتاب، قلبم را چنان گرم کرده که نفس من مانند جرقه‌ای در هوا می‌رقصد.

هوش مصنوعی: هرگز نتوانستی بر کسی تاثیر بگذاری، چراکه مانند بادهای سمج، نفسم در تو اثر نکرد.

هوش مصنوعی: اکنون از عمق وجودم تلاش می‌کنم تا به تو برسم، ولی به عجیبی می‌رسد که نفس من به اندازه‌ای که در تو است، در من جا نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: گاهی در اشتباه می‌افتم و از خود می‌پرسم آیا من همان نزاری هستم که با زبان شیرین و دلنوازم، شکرین‌ناکشم را بیان می‌کنم؟

هوش مصنوعی: فقط کمی از زندگی‌ام باقی مانده است، پس لطفاً من را درک کن تا ناگهان از هم نپاشم، ای پسر جانم.