هوش مصنوعی: دیروز در مسیرم به چهره‌ای برخوردم که زیبایی‌اش از هر چه دیده‌ام فراتر بود.

هوش مصنوعی: دل من دیگر در اختیارم نیست و نمی‌دانم چه مشکلی پیش آمده که وقتی به کسی نگاه می‌کنم، او را به راحتی نمی‌توانم فراموش کنم.

هوش مصنوعی: چرا دلخسته و ناراحت می‌شوم از رفتن، وقتی که هنوز او نتوانسته برگردد و من نتوانسته‌ام او را دوباره ببینم؟

هوش مصنوعی: شکایت کردن از دل لازم نیست، زیرا به نظرم معترض شدن به اشتباهات ضروری است.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم خطای دل را بپذیرم، وقتی او خود نمی‌خواست تا از ابتدای کار، نظر من را قبول کند؟

هوش مصنوعی: اگر بخواهیم از دید دیگری نگاه کنیم، به نوعی در خطا می‌افتم، هرچند که خودم اعتراف می‌کنم که نظر مختصری دارم.

هوش مصنوعی: کسی که به نخستین نگاه از چیزی می‌گذرد، نباید بی‌توجه باشد که در آینده چگونه به آن نگاه خواهد کرد.

هوش مصنوعی: خروج از مخفیگاه برای من درست نیست، اگر اشتباهی رخ داده باشد، بگو که در نظر من ایستاده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر دل من واقعاً از جنس دل تو بود، شاید من از این درد و رنج بیشتر از این تاب بیاوردم و به راحتی تحمل می‌کردم.