هوش مصنوعی: به یاد آن شبی که در کنار کعبه با دوستانم لحظاتی خصوصی و صمیمی داشتیم.

هوش مصنوعی: ما در حال نوشیدن شراب و نواختن طبلک بودیم، از ابتدای شب تا بامداد.

هوش مصنوعی: یک زمانی دولتی بر ما حاکم بود که هیچ‌گاه دولتی به عظمت آن بر پرویز و جم نیز نگذشته است.

هوش مصنوعی: من دیروز از عقل درباره این موضوع سوال کردم، در حالی که دلم پر از کینه و حال و هوایم ناخوش بود.

هوش مصنوعی: در اینجا شخصی به دیگری می‌گوید که به او بیدار است و آن شخص پاسخ می‌دهد که او خواب را نمی‌پسندد. بعد از آن، شخص اولیه به او می‌گوید که خواب بدی دارد و او با تایید می‌گوید که همینطور است.

هوش مصنوعی: از خودم پرسیدم آیا دوباره می‌توانم خودم را در میان آن همه زیبایی و معصومیت ببینم؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی حقیقت را ببینی، باید آن را با خواب و خیال خود درآمیزی، و از واقعیت دور نشوی. پس، ای فردی که افق دیدت محدود است، سعی کن داستان‌ها و تجربیاتت را مختصر کنی.

هوش مصنوعی: من قصه‌ای دارم که اگر بخواهم آن را توصیف کنم، خود قلم از شدت حزن و هیجان به صدا در می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر شبی دیگر طلوع کند و دوباره وجودی را به همراه بیاورد، آن وقت ناامیدی و عدم به همراه او خواهد بود.