هوش مصنوعی: شب‌ها دائماً در انتظار هستم تا دوستم به کارهایم نگاهی بیندازد.

هوش مصنوعی: او در هر زمانی کنار من است، اما من نمی‌توانم او را ببینم؛ او با من است، اما من از این موضوع بی‌خبرم.

هوش مصنوعی: هیچ کس به فکر غم و اندوه من نیست و من خودم هم به این آرزو چندانی نمی‌توانم امید داشته باشم.

هوش مصنوعی: از این هیجانی که در دنیا ایجاد کرده‌ای، روزگار من سرشار از آشفتگی و شیدایی شده است.

هوش مصنوعی: باید به دوستانم بگویم که عمرم را بیهوده سپری می‌کنم.

هوش مصنوعی: زیرا مهم‌تر از هر چیزی این است که دوباره می‌گذارم.

هوش مصنوعی: اگر در این مسیر قدم نگذارم، معشوقم از دست خواهد رفت.

هوش مصنوعی: هر چیزی که با من است، در هر لحظه‌ای به دوست می‌سپارم.

هوش مصنوعی: در نهایت، با همراهی یک نفر ممکن است به نقطه‌ای برسم که نفس آخر را بکشم یا بتوانم خود را دوباره نجات دهم.

هوش مصنوعی: غم و دلتنگی من با آمدن فصل بهار بهبود نمی‌یابد و درختان خزان نمی‌توانند به من آرامش بدهند.

هوش مصنوعی: هر سال همانگونه که از سال‌های قبل تعیین شده است، می‌گذرد و تکرار می‌شود.

هوش مصنوعی: عقل و هوش من به حدی تحت تاثیر قرار گرفت که توانایی تصمیم‌گیری و کنترل خود را از دست دادم.

هوش مصنوعی: اگر دیوانه بودم، امروز به حال و روزم نگاه کن که چقدر در عذاب و زحمت هستم.