هوش مصنوعی: اگر روزی دوباره به وصال محبوب برسم، دیگر فراق و جدایی مرا فریب نخواهد داد و فکر نمی‌کنم که دوباره برگردم به آن حال.

هوش مصنوعی: به‌خاطر آنکه فکر و خیال تو بر من فشار می‌آورد، هر چقدر تلاش می‌کنم، نمی‌توانم شب را به روز تبدیل کنم.

هوش مصنوعی: مثل قطرات باران که بر روی برگ‌های سرخ گل شقایق می‌نشیند، من نیز از دیدگان گریانم اشک‌هایم را مانند باران بر زمین می‌ریزم.

هوش مصنوعی: اگر از دامن آستین زره‌ای را بردارم، موجی به گریبان می‌رسد و به اوج خواهد آمد.

هوش مصنوعی: وقتی می‌توانم با خیال او زندگی کنم، رقبا را به یاد می‌آورم که در کوی دوست حاضر نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم همواره به چشم‌های تو خیره است و مانند ستاره‌ای که در آسمان شب می‌درخشد، پرنور و باهوش است.

هوش مصنوعی: آه از کسانی که با قضاوت‌های ناعادلانه و نامناسبشان به من آسیب می‌زنند، در حالی که من به خاطر شرم و خجالت از این وضعیت در خود فرو رفته‌ام.

هوش مصنوعی: مدت زمان فراق را از زندگی‌ات کم نکن، زیرا من رنج عمیق و دردناک این جدایی را از زندگی‌ام نمی‌شمارم.

هوش مصنوعی: اگر سرنوشت ما را از هم جدا کند، بدان که من از این زندگی بیزارم.