هوش مصنوعی: روزهاست که تو رفته‌ای و من نتوانسته‌ام به تو خدمت کنم. هیچ کافر و بی‌ایمانی نمی‌تواند آنچه را که من از جدایی و دوری تحمل کرده‌ام، درک کند.

هوش مصنوعی: چه بنویسم از آنچه بر من گذشته است وقتی تو رفتی؟ چه سرزنشی می‌توان به خودم کرد وقتی که چیزی نبود که با آن مقابله کنم؟ چه حوادثی را ندیدم که بر من بگذرد؟

هوش مصنوعی: تو مانند آفتابی و من همچون گُرده‌ای سرمست در پی تو مانده‌ام، چقدر بیهوده مانند سایه دنبالت دویده‌ام.

هوش مصنوعی: من از همه مردم دنیا شرمنده‌ام، زیرا به خاطر ادعای خودم، از میان همه خلق دنیا تو را انتخاب کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هر که به من نزدیک می‌شود، مرا سرزنش می‌کند به خاطر اینکه من طعم تلخ ملامت را چشیده‌ام.

هوش مصنوعی: در دل من همچنان آشفتگی و میل به رسیدن به تو وجود دارد، تا آنجا که نخواهی بگویی که به طور کامل از تو ناامید شده‌ام.

هوش مصنوعی: دوستی و محبت قدیمی هرگز از دل انسان فراموش نمی‌شود. این سخن را از افراد معتبر بارها شنیده‌ام.

هوش مصنوعی: هرگز به این فکر نکردم که از سر انگشت تحیرم و به خاطر زیبایی تو، نتوانستم به چیزی غیر از تو توجه کنم.

هوش مصنوعی: در نهایت تو رفتی و ارتباطت را با من قطع کردی، من هم از ابتدا تا پایان این ماجرا، این سرنوشت بد را پیش‌بینی کرده بودم.