هوش مصنوعی: دیروز در خواب، حالتی دیوانه‌وار به من دست داد و در تاریکی شب، نوری مانند آفتاب را دیدم که نشانه‌ای از روشنایی بود.

هوش مصنوعی: من مانند خفاشی که در تاریکی حیران مانده، حجاب چشمانم را کنار زدم و نورش را دیدم؛ نوری که از درک عقل و حواس فراتر بود.

هوش مصنوعی: در نیمه شب، فردی را دیدم که هیچ کس او را نمی‌بیند و اگر هم ببینند، نمی‌دانند چه بگویند و چگونه توصیف کنند که من او را چگونه دیدم.

هوش مصنوعی: به خاطر روشنی و نورانی شدن دنیا در چشمانم، به شدت تحت تأثیر قرار گرفتم. امیدم را از دست دادم، زیرا وقتی به دل خود نگاه کردم، آن را پر از درد و رنج یافتم.

هوش مصنوعی: در روز محشر، نشانه‌های قیامت به وضوح نمایان شد و من با کمال خوشحالی، نشانه‌های سرزنش و ملامت را در حال سقوط دیدم.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد که همچون فرهاد در حالتی پرشور هستم، زیرا که شیرین را در مکانی دیدم که در این بارگاه بی‌ستون است.

هوش مصنوعی: من نه تنها خودم این حالت دشوار و غم‌انگیز را دیده‌ام، بلکه به خاطر شدت حیرت و شگفتی‌ام، به قدری ناتوان شدم که حتی نتوانستم به خوبی ببینم.

هوش مصنوعی: من به خاطر غم و اندوهم دچار ناراحتی می‌شوم، زیرا نمی‌دانم چگونه باید آن راز را بیان کنم. حیرت‌زده مانده‌ام که چرا و چگونه این خواب را دیدم.