هوش مصنوعی: من تا صبح در خیابان‌های شهر می‌چرخم و در این بی‌خود بودنم هیچ‌کس توجهی به من نمی‌کند.

هوش مصنوعی: به خواست خودم دل را به پادشاه می‌سپارم؛ اما نمی‌دانم چه مصیبتی با دست خود بر سر خود آورده‌ام.

هوش مصنوعی: کسی که در عشق او بارها درد و رنج را تحمل کرده، دیگر غم نمی‌خورد.

هوش مصنوعی: از دشمنم چه انتظاری می‌توان داشت، وقتی که من از دوستان بی‌گناه خود نیز شکایتی نمی‌کنم، اما در هر حال، بسیار دیگران را آزار داده‌ام.

هوش مصنوعی: من از نیش زبانی افرادی که دلشان یخ زده خجالت نمی‌کشم، زیرا از سرما دور نیستم و واقعاً احساس سردی می‌کنم.

هوش مصنوعی: دلش مانند آهن و چشمانش مانند سنگ است و به خاطر زخم تیر انتقادها احساس درد نمی‌کند.

هوش مصنوعی: رقیب من هر بار به گونه‌ای دیگر سعی می‌کند تا مرا از دیدار و نزدیک شدن به دوست بازارد.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌داند که من به فضای خصوصی او چطور می‌روم تا او مرا نبیند، مگر اینکه مانند نسیمی شوم؟

هوش مصنوعی: اگر دشمنان با ناسپاسی و بددلی رفتار کنند، اگر من به وعده دوستی وفا نکنم، بی‌شک مردی نامرد و بی‌وفا هستم.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم از او دل بکنم، حتی اگر به جانم آسیب برسد، چرا که عشق و علاقه‌ام به او به اندازه‌ای عمیق است که از دل رنج‌های خود او را پرورانده‌ام.

هوش مصنوعی: من به این باور رسیده‌ام که هیچگاه از آنچه به آن ایمان دارم، پشت نخواهم کشید، حتی اگر بخواهد که راضی باشم و از این ایمان دست بکشم.