هوش مصنوعی: محبوب من، تو را به حال خود رها کردم و بدون دیدن تو، از چشمم اشک جاری شد و سفر کردم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که همیشه تو را در چشم من می‌بینم، طوری که هر چیزی را که نگاه می‌کنم، فکر می‌کنم که چهره تو را در آن می‌بینم.

هوش مصنوعی: هر کجا که به یاد لب‌های تو جامی پر از اشک دلم را خالی کردم، دوباره آن را با خون دل پر کردم.

هوش مصنوعی: اکنون دیگر چیزی از من باقی نمانده و نمی‌دانم از چه کسی بترسم. من مجنون شده‌ام و از عقل و اندیشه خود دور شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از ملامت و سرزنش دوری کنم و روی از تو برگردانم، می‌گویم که هر چقدر می‌خواهی به من آسیب برسان، زیرا من از دل خود محافظت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: تو از بهترین‌های زیبا هستی و من به فرهاد عشق می‌ورزم. در کنار تو چون شکر، شیرین و دلنشین هستم.

هوش مصنوعی: من تنها به رضایت تو فکر می‌کنم و هیچ اهمیتی به خودم نمی‌دهم، تا جایی که همه‌ چیز را به خاطر تو فراموش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: با ناز و زیبایی جادوی تو دینی جدید برای خودم پیدا کرده‌ام و از قوس ابروی تو محرابی تازه و جدید ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر در خلوت رازهایی را برای نزاری می‌گفتم، اکنون همه مردم را از این موضوع مطلع کرده‌ام.