هوش مصنوعی: فریاد من از دوری تو به آسمان می‌رسد تا این‌که تو نگویی من از غم و اندوه تو رهایی یافته‌ام.

هوش مصنوعی: بدون تو بر روی همه مردم دنیا را بستم، اما در دل، درد و اندوه زیادی را برای خودم احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو دل به عشق من دادی و هنوز هم امید داری که به وصلی برسی. در این گفت و گو، جانم را به تو فرستادم.

هوش مصنوعی: اگر در زنجیر مصیبت گرفتار نبودم، با دو چشم خود می‌دیدم و هرگز نمی‌ایستادم.

هوش مصنوعی: بارها در قلبم فکر کرده‌ام که چرا باید توبه کنم، اما وقتی به تو نزدیک شدم، متوجه شدم که واقعاً چگونه گرفتار عشق تو شدم.

هوش مصنوعی: برای تو، هر ستم و ظلمی که از سوی تمام مردم بر من روا داشته شود، قابل قبول است. روز قیامت، حقم را از قاضی عادل می‌گیرم.

هوش مصنوعی: من به خاطر نگرانی و دلشوره‌ای که از تو دارم، نمی‌توانم به جایگاه آرامش برگردم. دوری تو به قدری بر من تأثیر گذاشته که دلم را در این ناامیدی گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: لبِ شیرین تو در یادم شور و شوق بسیاری به وجود آورده است و این نشان می‌دهد که من در این عشق و احساسات، دیوانه‌تر از فرهاد عشق‌باخته‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ جامی بدون یاد تو برایم خوشایند نیست؛ حتی اگر باده بنوشم، مزه‌اش مانند زهر خواهد بود.

هوش مصنوعی: بغض کرده‌ام و از شدت احساس، سرم را به دیوار می‌زنم و با صدای بلند گریه می‌کنم برای کسی که حتی برای یک لحظه هم از یادم نمی‌رود.

هوش مصنوعی: اگر از احوال نزار و نگران من بپرسی، حتی اگر به خاطر اندوه تو بمیرم، باز هم دلم شاد است.