هوش مصنوعی: هر روز صبح که به چهره‌ات نگاه می‌کنم، آن‌قدر خوشحالم که تمام غم و شادی‌های دنیا از یادم می‌رود.

هوش مصنوعی: هرچند که نمی‌توانم از چشمان تو بوسه‌ای یا محبت بگیرم، تنها یک نگاه تو می‌تواند مرا خوشحال کند.

هوش مصنوعی: آیا می‌توانم از زیبایی چشم‌های تو دلزده شوم؟ آیا می‌توانم از قامت تو که همه چیز را تحت تاثیر قرار می‌دهد، رهایی پیدا کنم؟

هوش مصنوعی: وقتی که سرنوشت به درگاه تو پناه آورده بودم، دوری و جدایی مانند خاکی بود که بر سرم ریخته شده و مرا به باد می‌سپارد.

هوش مصنوعی: وقتی که عشق بنیان محبت تو را گذاشت، مطمئن شدم که غم تو ریشه‌های وجودم را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: مثل پری باش و از آدم‌ها دوری کن، زیرا در میان انسان‌ها، انسان‌های واقعی وجود ندارند.