هوش مصنوعی: خبر در همه جا پیچیده که من عهد و پیمان خود را شکستم، اما اینطور نیست که من توبه را رها کرده‌ام.

هوش مصنوعی: به من قطره‌ای از نوشیدنی زلال و دلنشینی دادند که از اولین منبع نشأت می‌گرفت. به خاطر آن جام، اکنون به شدت شگفت‌زده و سرمست هستم.

هوش مصنوعی: از زمانی که به من جام خضر دادند، هیچ‌گاه از آن جام دور نشده‌ام.

هوش مصنوعی: من از آن میخانه جامی برمی‌دارم و به طور عمدی هر گرسنه‌ای را که برای نوشیدن شرابی از من درخواست کند، سیراب نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: به انتظار عواقب تلخ روزهای ناگوار هستم، زیرا من از انتقادات و حسادت‌های بدخواهان دوری کرده‌ام.

هوش مصنوعی: با بی‌فایده دانستن سرزنش و ملامت من، خودم را کنار کشیدم و به تنهایی گوشه‌ای نشستم.

هوش مصنوعی: تمام ساکنان آسمان‌ها بر شوری که در درون خود دارم گواهی می‌دهند که این احساسات را در خود به ثبت رسانده‌ام.

هوش مصنوعی: هر چه از حالت عدم و نبود خود خارج شدم، در نهایت چیزی که باقی می‌ماند فقط خود من است.

هوش مصنوعی: اگر من مست و پریشان باشم، مرا ببخش، ای دوست، زیرا که من هم بخشی از جمع مستانی هستم که در صبح‌گاهان سرشار از شادی و مستی‌اند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از خود می‌گوید که دیگر حجاب و پوشش‌هایی که برای خود درست کرده بود را کنار گذاشته و به نوعی به آزادی و رهایی دست یافته است. او به تصویر انداختن یک حالت سبکباری و درونی اشاره دارد که با کنار گذاشتن این موانع به دست آمده است. همچنین به نوعی به تفاوت خود با دیگران نیز اشاره می‌کند که در این مسیر به جایگاهی رسیده که می‌تواند خود را نشان دهد.