هوش مصنوعی: امشب که برای نوشیدن شراب نشسته‌ام، لطفاً به خاطر بی‌ادبی من را سرزنش نکن، زیرا که کاملاً مست شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر با یک بوسه به من اشاره کنی، نگذار که از این لذت محروم شوم و اگر به موی تو دست بزنم، دستم را از من نگیر.

هوش مصنوعی: اگر تو با من به نیکی رفتار می‌کنی، به چه دلیل باید از تو درخواست کنم که این می را به من بدهی، در حالی که من جرأت نشستن در کنار تو را ندارم؟

هوش مصنوعی: من از ضعف خودم آگاه بودم و مانند دیگران نبودم، زیرا دل به کسی مثل تو بند نکردم که در برابرش حریف بزرگی باشم.

هوش مصنوعی: فراتر از این، چه خوشبختی‌ای ممکن است وجود داشته باشد، همین اندازه برای من کافی است که به خوشبختی تو پیوسته‌ام.

هوش مصنوعی: من به اختیار خودم در دام زلف‌های پیچیده‌ات افتادم، مثل آن نی‌ای که در جستجوی رهایی از تله است.

هوش مصنوعی: وقتی از عشق دست کشیدم و تصمیم به توبه گرفتم، خوشحالم که برای عشق به چهره تو از توبه‌ام برگشتم.

هوش مصنوعی: اگر پاهایت را بر چشم من بگذاری، شاید این‌گونه باشد که در برابر تو مانند خاک پای تو حقیر هستم.

هوش مصنوعی: برخلاف نظر نزاری عمل نکن، زیرا هیچ‌گاه مطیع‌تر از من بنده‌ای نخواهی یافت که به خواسته‌ات پاسخگو باشد.