هوش مصنوعی: به هیچ وجه اگر کنترل دل من در دست من باشد، هرگز اجازه نمی‌دهم که دیگران از غم و اندوه دل من باخبر شوند.

هوش مصنوعی: من تلاش زیادی کردم تا از بندهای دل رهایی یابم، اما به‌راستی که راهی برای نجات وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر از ابتدای وجود، غم و دل با هم نبوده‌اند، پس چرا در زمان‌هایی حال دل بی‌غم نیست؟

هوش مصنوعی: بادِ صبا تنها کسی است که می‌تواند میان من و دوست از حال و احوالم صحبت کند. هیچ کس دیگری جز این باد نمی‌تواند پیام قلبی‌ام را به دوستان برساند.

هوش مصنوعی: ای یادِ صبح، از بخشش بی‌دریغ خودت، در خدمت عشق و محبت خداوند، سلامی از دل بفرست.

هوش مصنوعی: اگر عشق تو نبود، به خاطر احترام به دلم، این همه زیاده‌گویی نمی‌کردم.

هوش مصنوعی: عمر من به این امید گذشت که روزی به طور ناگهانی چیزی از دهان تو بشنوم که خواسته‌هایم را برآورده کند.

هوش مصنوعی: قبل از این، در حال نوشیدن شراب بودم، اما اکنون به خاطر غم و اندوهی که دارم، غذا را از خون دل خود تهیه می‌کنم، چرا که جام دل تا لب‌های من پر شده است.

هوش مصنوعی: چندین نفر را که غمگین هستند، تا کی باید از رقیب ناراحت باشی؟ آن‌ها روزی انتقام دل تو را خواهند گرفت.