هوش مصنوعی: در سن بالا، کنترل احساساتم را از دست داده‌ام و دل‌تنگ جوانی و شور و شوقی هستم که در درونم احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر روز وقتی نفس در گلوی من می‌زند، بارها و بارها آرزو دارم که چهره دل‌انگیز محبوبم را ببینم.

هوش مصنوعی: هر کس که با دقت به من نگاه کند، بی‌احساس‌تر است؛ چراکه هیچ‌کس از دلش نشانی نمی‌دهد و این خود دردناکتر است.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه دل ندارم و زندگی‌ام در حبس است، اما از حسرت و درد عمیق قلبم می‌ترسم.

هوش مصنوعی: پرندهٔ دل از خانهٔ قدیمیش رفته است، چون عشق باعث جدایی و تفرقهٔ آشیانهٔ دل شده است.

هوش مصنوعی: من از دلی که باعث شده تمام وجودم را به خطر بیندازم بیزارم، هر کجا که بخواهی برو، ای خانه و سرپناه دلم.

هوش مصنوعی: اگر حسن و زیبایی تو موجب ویرانی دل شود، چه اهمیتی دارد؟ بهترین چیزها در نظر من، همانا خود تویی و زیبایی‌های تو.

هوش مصنوعی: در جایی که عشق و دوستی حضوری واقعی دارد، هیچ چیز دیگری وجود ندارد. در آن فضای غیرمادی که در دل انسان است، اهمیت و ارزش وجود ندارد جز همان دوستی و محبت.

هوش مصنوعی: مدت پنجاه سال است که در حال بیان و گفتن هستم، اما هنوز هیچ نتیجه‌ای مشخص نشده است. نمی‌دانم تا کی باید برای این ماجرای دل خود تلاش کنم و صبر کنم.

هوش مصنوعی: مانند نزاری، در دنیای عشق، هیچ‌کس نتوانسته است مهار دل را از دست بدهد.