هوش مصنوعی: ای مدعی، تو حق نداری ملامت کنی؛ امروز سر و سنگ هیچ تفاوتی ندارند، زیرا آنچه مهم است، نه نام و شهرت است و نه ننگ و خفت.

هوش مصنوعی: این آتش، آن آتشی نیست که بتواند آب را به آرامی درآورد و این هم آن آهن سختی نیست که زنگ را ذوب کند.

هوش مصنوعی: به آن‌جا برنمی‌گردیم، چون از درِ معشوقه‌ زیبا برای ما پیام آورده‌اند که ما نذر و عهد خود را شکسته‌ایم.

هوش مصنوعی: ای کسی که چشمانت مرا مانند آهویی به عشق کشته است، تا کی باید از دست رقیبت که مانند بلایی خطرناک است، فرار کنم؟

هوش مصنوعی: بگو کاری کن که در دل ما محبت باشد نه دشمنی. بزن شمشیر، چرا که از سمت ما صلح است نه جنگ.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی به آرامی صدای ناله‌ام را به گوشت می‌رساند، در حالی که تمام شب، ناله‌ام به شدت و قوت ادامه داشته است.

هوش مصنوعی: این درد و مشکل، نه ناشی از قیامتی بزرگ است و نه مربوط به پوشش و زینت ظاهری؛ زیرا بر قامت سروهای بلند و نیز بر قامت تیرهای بلند هیچ یک از این بلایا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: چه شب خوبی خواهد بود زمانی که در خلوت کنار هم بنشینیم؛ تو لیوان را در دست داری و من در حالی که به موهایت دست می‌زنم، ساز می‌زنم.

هوش مصنوعی: در دوری تو به شکایت اشعاری با دل شکسته و زار می‌سرایم، چون تو از این ناامیدی و اندوه من آگاه هستی و با حال ناگوار من سازگاری.

هوش مصنوعی: این غیرممکن است که بگویند نزار دست به چنین کارهایی زده است. تو از مطرب و می و همچنین از زیبای شنگ بهتر هستی.