هوش مصنوعی: یک لحظه بیاب و خود را به من نشان بده، من چندین بار با زاری و درخواست از تو طلب کمک می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر روزی به جایگاه غم‌زدهٔ من پا بگذاری، جان و دلی از صمیم قلب به پا به پا می‌ریزم بر تو.

هوش مصنوعی: هر انسانی که وجود دارد، اگر بخواهد، می‌توانم با چشم خود به دور هم جمع‌شان کنم و از همه آن‌ها بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: من به خاطر اینکه نخواهی مرا از خود دور کنی، اینقدر از خود بافتم و ادعا کردم و تلاش می‌کنم تا تو را به خود نزدیک کنم.

هوش مصنوعی: من زیبایی و مهربانی تو را از خانه‌ای به خانه دیگر بیان می‌کنم، اما هیچ‌کس نمی‌تواند به این شکل تو را نشان دهد.

هوش مصنوعی: به دل نادان گفتم: ای دل شکسته، وقتی که دلت به اندازه‌ای دردناک و غمگین شده، پس بگذار که من هم قطره‌قطره از چشمانم اشک‌ها را بر روی تو بریزم.

هوش مصنوعی: مدتی دیگر صبر کن و پشت پرده بمان؛ تا زمانی که درست مانند کسی که برای کشتن من می‌پروراند، تو را نیز خوب تربیت کنم.

هوش مصنوعی: دراین بیت، گویا گوینده به شخصی به نام نزار پیام می‌دهد که خشمگین نشود. او می‌گوید که دل او متاثر شده و اگر حرفی بزند، می‌تواند او را از همه چیز آزاد کند. به نوعی، اشاره به این دارد که با کنترل خشم و تحمل، ممکن است به آرامش و رهایی دست پیدا کند.