هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند مرا به یاد دوستانم فراموش کند؛ حتی یک لحظه هم نمی‌توانم از یاد آن‌ها دور شوم.

هوش مصنوعی: من همیشه به دوستانم علاقه‌مندم و هیچگاه این احساس را از یاد نمی‌برم.

هوش مصنوعی: به دعوت دوست پاسخ می‌دهم و در حال مستی به سوی او می‌روم، خواه بخواهد که نوشیدنی‌ام را بدهد و خواه بخواهد که نگهبان مرا بگیرد.

هوش مصنوعی: به شمشیر نیازی نیست، با رقیب بگویید که فقط یک اشاره با آن دو چشم پر از غم کافی است تا من را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: به شاه بگو که لحظه‌ای با دوستان بودن و خوش بودن برای من از نشستن بر تخت سلطنت او مهم‌تر است.

هوش مصنوعی: اگر همه مملکت و ملک‌ها هم دشمن من شوند، باز هم کسی جز ولی و دوست من نمی‌تواند به من آسیب برساند. مانند این که اگر پوست من را بکنند، از سرم چیزی جز مغز عدس باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، نیازی به جمع شدن در میان رقبای معشوق ندارم، چون پس از آن، دیگر چیزی نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: من در کنار این سیلی که از چشمانم می‌ریزد، معذور هستم اگر اشک‌هایم برای تو قابل دیدن باشد.

هوش مصنوعی: اگر من از ناامیدی رها شوم، افسوس که اگر تو قادر به توبه کردن بودی، دل من در دسترس تو بود.