هوش مصنوعی: افسوس و ناله از این است که صبر و شکیبایی هرگز به اندازه کافی نیست و هیچ چیز به اندازه رنج تنهایی سخت نیست.

هوش مصنوعی: به خاطر دوری و جدایی تو، بار سنگینی روی دوشم افتاده است. چه جای تعجب دارد که به خاطر ناتوانی‌ام، هیچ نیرویی به تنهایی ندارم.

هوش مصنوعی: اگر کسی به عشق و شوق تو دلبسته باشد، حتی اگر دانشمند و خردمند هم باشد، در واقع جاهل و نادان است، چرا که عشق و وابستگی به تو مایه فهم و معرفت واقعی است.

هوش مصنوعی: هر کجا که بروی زیبایی‌ها و محبوبان وجود دارند، اما من آنقدر درگیر خاطرات و افکار خودم هستم که نمی‌توانم به هیچ‌کدام از آن زیبایی‌ها توجه کنم.

هوش مصنوعی: من در برابر تیرهای نیش زننده انتقاد و ملامت قرار گرفته‌ام و چه می‌توانم کرد وقتی که قدرت دفاع در برابر آن‌ها را ندارم.

هوش مصنوعی: عشق یک درد عمیق است که هیچ درمانی برای آن وجود ندارد. اگر هم درمانی باشد، به خاطر خودرایی و غرور فرد غیرممکن است.

هوش مصنوعی: خدادا، ای افراد عاقل، همه عاشق شوند تا بفهمند که عشق به علم و دانایی وابسته نیست.

هوش مصنوعی: اگر یوسف من با غم زلیخا مواجه نباشد، تاثیر نگاه و خیال تو بر او چه خواهد بود؟

هوش مصنوعی: از زیبایی چهره‌ای خاص و خوش‌آوازه لذت می‌برم، اما اگر کسی در تحمل مشکلی داشته باشد، خوشحالی من بی‌فایده است.