هوش مصنوعی: مدام در ذهنم افکار و خیالات جاری است و هیچ‌گاه خالی از آن‌ها نیستم. از چشمانم اشک می‌ریزد و گویی همیشه پر از احساساتم.

هوش مصنوعی: وقتی تقدیر او را از کنارم برد، دلم به شدت غمگین و پر از درد شد، و چشمم همواره از عواطف و رنج های درونم پر است.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به دیدار او بروم، چون در میان رقبای نیرنگ‌باز، فرصتی برای من وجود ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی بادی می‌وزد، بوی او را حس می‌کنم و می‌بینم که نشانه‌ها و آثار او در هر چیزی که به آن نگاه می‌کنم وجود دارد.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای می‌نشینم و می‌گویم از غمش فرار می‌کنم، اما چطور می‌توانم فرار کنم در حالی که غم از اطرافم رخت بر نمی‌بندد؟

هوش مصنوعی: من در دل به این فکر می‌کردم که با او زمانی را بیابم و قسم بخورم که دروغ نمی‌گویم و خالی از احساس نیستم.

هوش مصنوعی: مقدار ثروت و جواهرات تنها برای انجام کارهای بزرگ کافی نیست؛ بلکه احساسات و غم‌ها نیز بر روی کاغذ عشق و زندگی خالی نمی‌مانند.

هوش مصنوعی: تا کنون کسی نگفته است که باد حزین و غمگینی وجود دارد که دود و آه آن، نشان از غم و اندوهی از درون او دارد و نفسش خالی از شرم نیست.