هوش مصنوعی: به خاطر نداشتن یار، بی‌کاری، بی‌خوابی و تنهایی، ناگهان مانند مجنونِ بنی عامر دچار دیوانگی و شیدایی شدم.

هوش مصنوعی: به هر دلیلی که به دوری از لیلی گذرانده‌ام، بارها و بارها به دور حیات بازگشته‌ام، مانند قیس عاشق و دیوانه.

هوش مصنوعی: بدنی دارم که در حال ذوب شدن است، مانند قلع که بر روی آتش قرار دارد، و دلی در سینه‌ام دارم که به خاطر بی‌تابی‌ام همچون زیبق داغ و تپنده است.

هوش مصنوعی: عده‌ای با نیت خوب می‌خواهند مانع من شوند که ضعیف و پیر شوم، و گروهی دیگر که نیّت بد دارند، به من انتقاد می‌کنند و من را به خودخواهی متهم می‌سازند.

هوش مصنوعی: من به کمک و همدمی که همراهم باشد نیاز دارم و به چیزی دیگر احتیاجی ندارم؛ در این حالتی که دچارش هستم، تنها خواسته‌ام نزدیکی به خانه و آرامش است.

هوش مصنوعی: من در گوشه‌ای نشسته‌ام و با همدمی که هم‌آوا و هم‌راز است، به ساختن نغمه‌ای سرگرم هستم. عهدی را که با گذشته‌ام بستم، شکسته‌ام و از زیبایی‌های دنیای جوانی فاصله گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: من از انتظار بی‌پایان خسته شدم و از رقابت‌های بی‌نتیجه کنار کشیده‌ام. اکنون به دلیل پیری و ناتوانی، از دستاوردها و پیشرفت‌ها دور مانده‌ام.

هوش مصنوعی: بدن من مانند شمع از بی‌خوابی به شدت رنج می‌برد و قلبم نیز مانند انسانی که قدرت دیدن ندارد، در غم و اندوه فرو رفته است.

هوش مصنوعی: وقتی هر چیزی که یاد گرفته‌ام را فراموش کرده‌ام، باید از دانستن پشیمان باشم.

هوش مصنوعی: به تنهایی در گوشه‌ای از خودم آرام و راضی هستم، مانند قیس که نباید به بیابان و دشت کشیده شوم.

هوش مصنوعی: نیاز به زیبایی دو نفر انسان در زندگی ضروری است، حتی اگر یکی از آن‌ها نقص‌هایی داشته باشد. تفاوت در نظر و ظاهر وجود دارد، اما وجود ارتباط و هم‌فکری مهم‌تر است.

هوش مصنوعی: برای اینکه در جمع مردان و قوی‌ترها قرار بگیری و توانمندی‌های خود را نشان دهی، باید از نگرانی‌های خود درباره وجود و عدم خود فراتر بروی و به عمق وجودت نگاهی ژرف‌تر کنی.

هوش مصنوعی: اکنون زمانی است که باید همچون گلی، گوشه‌ای از لباس خود را به عشق و آرزو های دلگرم ببخشی.