هوش مصنوعی: ای همراه و همدم در روزهایی که در تنهایی سپری می‌کنیم، در شب‌های دوری چه مدت باید سفر کنیم؟

هوش مصنوعی: در حال مبارزه هستم و به در فکر خداحافظی‌ام نگاهی می‌اندازم، چه چیزی را می‌توانی به دست آوری؟

هوش مصنوعی: اگر تو با وجود جدایی و فراق به نزد من بیایی، جانم که به خاطر تو رفته بود، دوباره به زندگی باز می‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر موهایت را به این سو و آن سو بکشی، در مسیر تو مانند یک جارو خواهد شد. ای بت‌های زیبا، گویای زیبایی و دلبری تو هستی.

هوش مصنوعی: خاک نعلین تو، نظر کنندگان را بینا می‌کند.

هوش مصنوعی: تو مولای من هستی و اگر از من چیزی بگیری، دلیلی بر آن دارم.

هوش مصنوعی: به پا خیز و موجی از تغییر و تحول را به وجود بیاور، ای موجود زیبا و دلنشین که نماد استقامت و صبر هستی.

هوش مصنوعی: اگر آرام بنشینی، همه چیز خوب پیش خواهد رفت، اما اگر نه، فریاد و صدای دل‌های بی‌تاب و شیدا بلند خواهد شد.

هوش مصنوعی: هرگز نباید انتظار داشته باشی که کسی از پس پردهٔ رازها به زیبایی واقعی تو پی ببرد، اگر خودت آن زیبایی را آشکار کنی.

هوش مصنوعی: به دکتر مراجعه کردم و به او گفتم: ای کسی که در علم پزشکی در میان مردم شهرت داری و به دانش خود معروفی.

هوش مصنوعی: غصه و اندوه نازک‌دل را چگونه درمان کنم؟ چه دارویی برای این درد وجود دارد؟

هوش مصنوعی: شعری که در آن آمده است، به نوعی از احساسات عمیق و درونی اشاره دارد. شخص تعبیر می‌کند که دلش دچار دردی خاص است و برای افرادی که مانند او احساساتی از دست رفته یا به نوعی دچار جنون هستند، راه حلی وجود ندارد. در واقع، او به نوعی در جستجوی پاسخ برای نگرانی‌هایش است و به آرامی از شدت احساساتش سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: مواظب باش که اگر دل‌سرد هستی از این موضوع دوری کن و از رفاقت با هر شخصی که به راحتی به دست می‌آید پرهیز کن.