هوش مصنوعی: من در انتظار تو هستم که روزی به سوی من برگردی، و در این میان، تنها درد دل و غم و تنهایی را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر زندگی و بقایی برایم باقی مانده، فقط با لطف و مرحمت توست که ممکن است.

هوش مصنوعی: اگر از در وارد شوی و به آغوش من بیایی، کلاه از سرم برمی‌داری و گره‌ی لباس را باز می‌کنی.

هوش مصنوعی: هر چند من شخصی لایق وصال تو نیستم، اگر تو بر من رحم کنی، به من نزدیک می‌شوی.

هوش مصنوعی: تو به راحتی قلب و ایمان من را به دست آوردی، و من فقط می‌توانم بگویم که ای کاش بیشتر از این به من آسیب نرسانی.

هوش مصنوعی: تو خود به راحتی دل‌ها را می‌بری و از این کار دست برنمی‌داری، من چه کاری می‌توانم بکنم وقتی که تو با زیبایی و دلربایی‌ات پیش رویم می‌آیی؟

هوش مصنوعی: در مقابل رقیبان و دوستانی که از من دور هستند، آهی از این غم می‌کشم که ناگهان دچار دیوانگی شدم.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر انتقادات و سرزنش‌ها از من دوری کردند. حالا چگونه می‌توانم با معشوقی که قلبم را تسخیر کرده، مقابله کنم؟

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات را به خوش‌صفتی آرایش کن، تا به خاطر جذابیت تو، دلم دیوانه و مجنون نگردد.

هوش مصنوعی: آدم‌ها در زیبایی به یک حدی می‌رسند که فقط کسی که آن زیبایی را دیده، می‌تواند درباره‌اش صحبت کند.

هوش مصنوعی: هرچند در اصول و قوانین لذت‌های دنیوی، کسانی که به دنبال خوشی هستند ممکن است بی‌نصیب بمانند، اما در سن پیری می‌توانند با اندوخته‌هایشان به آرامش و رضایت دست یابند.

هوش مصنوعی: وقتی عشق چنین حادثه‌ای را برای من رقم زد، می‌خواهم با سرنوشت بجنگم، زیرا نادانی به جای دانایی آمده است.

هوش مصنوعی: بگذار دنیا هر طور که می‌خواهد تغییر کند، من و عشق تو به گونه‌ای هستیم که هیچ دوستی نمی‌تواند ما را از هم جدا کند، چه به هر راهی برویم و چه در هر مکانی باشیم.

هوش مصنوعی: من در را بر روی تمام بزرگان و نیکان دنیا بستم و تنها به خاطر تو که امید دارم روزی نزد من برگردی.

هوش مصنوعی: من در کنار تو نیستم و به خاطر این خودم را به درد و غم و تنهایی سپرده‌ام.