هوش مصنوعی: من مانند نی هستم که با تو یک دل و یک رنگ نیستم. دل من نسبت به تو مانند گلی است که در خودرایی می‌روید.

هوش مصنوعی: تصور زیبایی تو مانند درخت سروی است که در کناره چشمه چشمانم ایستاده است.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در نزد تو قرار می‌گیرد و بیندیش که این نکته چگونه به ظرافت و دقت بیان شده است، مانند نازکی یک موی.

هوش مصنوعی: به دست من، شانه کردن موهای زیبا و دلربا مانند کار تو نیست. من از چه چیزی باید دور شوم تا نتوانم در میدانی که تو هستی، رقابت کنم؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم در آستان تو بمانم و وقف تو شوم، اما رقیبم نمی‌گذارد که از سر کوی تو بگذرم.

هوش مصنوعی: من به دلیل حسادت دیگران، در گوشه‌ای پنهان شده‌ام و از هر سو به من تیرهایی از طعنه و کنایه پرتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: کسانی که درباره من حرف می‌زنند، نمی‌دانند که توجهی به حرف‌های بی‌اساس ندارم.

هوش مصنوعی: چرا به خودت نمی‌نگری و نمی‌فهمی که هدف حاسد، عیب‌جویی از من و دادن ملامت به من است؟

هوش مصنوعی: عاشقان و سفر کنندگان از روح خوشی دورند و نمی‌توانند آن را با خود ببرند، اما از این گل زیبا عطر و بوی خوشی را احساس می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر سر فرود آوری و دل به دوست سپاری، بعد از آن دیگر به روی دشمن مگردان.